Król Kijów – Święty Paweł
Czyż Bóg jest Bogiem tylko Żydów? Czy nie pogan także?
Król Kijów to święty Paweł, którego kijem jest krucyfiks, przedstawiony w dolnej
części jako drzewo wyrwane z korzeniami z macierzystej gleby, czyli z Golgoty w
Jerozolimie (patrz: Śmierć). Święty Paweł, Apostoł Narodów, niesie ten krucyfiks
przed sobą w szeroki świat niczym sadzonkę, którą będzie sadził, gdzie tylko się da.
Karta pokazuje jego drogę jako rozszerzającą się coraz bardziej spiralę wychodzącą z Jerozolimy
jako centrum – drogę znaczoną zakładanymi przez niego Kościołami. Na karcie wskazane są dwa
najważniejsze ośrodki światowego chrześcijaństwa jako dwie słynne świątynie – Bazylika św. Piotra
w Rzymie (patrz: Czwórka Denarów) i Hagia Sofia w Konstantynopolu.
Święty Paweł ruszył w świat „głosić Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a
głupstwem dla pogan”. Rezultaty jego misji karta pokazuje nie tylko jako zakładane na szlaku
wędrówki Kościoły, ale także jako nawróconych pogan, ciągnących jak woły w jarzmie wielki krzyż.
A do Kościołów święty Paweł pisze listy, co symbolizują koperta w dziobku gołębia pocztowego i
gęsie pióro, które ma zatknięte za pas.
W sensie ogólniejszym Król Kijów przedstawia ekspansję chrześcijaństwa dzięki akcji misyjnej
apostołów oraz ich następców. Szczególne znaczenie świętego Pawła polega na tym, że to właśnie
on nadał chrześcijaństwu postać religii uniwersalnej, wykraczającej poza ciasny obręb społeczności
żydowskiej.
Przyszło mu to tym łatwiej, że nie znał osobiście człowieka Jezusa Chrystusa, lecz swoją wizję
chrześcijaństwa opierał na duchowym objawieniu. Jezus ukazał mu się bowiem na drodze do
Damaszku jako światłość z nieba. Paweł, który przed tym zdarzeniem prześladował chrześcijan,
nawrócił się i otrzymał zadanie, aby zanieść imię Jezusa Chrystusa do pogan i królów.
Duchowy Chrystus świętego Pawła miał szerszy, bardziej ogólnoludzki wymiar niż historyczny
Jezus, który czuł się przede wszystkim Żydem i do Żydów kierował swą działalność. W Ewangelii
znajduje się nawet zalecenie Jezusa dla apostołów, „by szukali jedynie zagubionych owiec z domu
Izraela, a do krajów pogańskich nie chodzili” – z szatańskim dodatkiem, w którym pogan
przyrównuje się do psów. Ale poza tym jest to zalecenie zgodne z historyczną prawdą na temat
pierwszej fazy działalności Jezusa i tego, jak rozumieli swą misję apostołowie, którzy znali Jezusa
osobiście.
Ostatecznie zwyciężyła wizja chrześcijaństwa, którą miał święty Paweł – o zasięgu geograficznym
na miarę Cesarstwa Rzymskiego. Ale zwyciężyła nie dlatego, że była bardziej wierna nauce Jezusa.
Miała po prostu większą siłę przebicia w sensie politycznym i historycznym.
58