heliocentryczne, którym jest Słońce), a granicą Koziorożca i Wodnika, których tradycyjny władca
Saturn był dla starożytnych zewnętrzną granicą planetarnego kosmosu.
Pierwszą trójkę arkanów stanowią w takim układzie: III. Cesarzowa (Byk, Wenus), IV. Cesarz
(Bliźnięta, Merkury) i V. Papież (Rak, Księżyc), co odpowiada trzem wymiarom świata, w którym
żyje człowiek: przyrodniczemu, społecznemu i sakralnemu. Oznacza to pośrednio związek tych
arkanów z wielkimi arkanami XXI Świat, XX Sąd i II Kapłanka – jako jakby ich władcami.
Cesarzowa, czyli Matka-Natura, jest z tej perspektywy pierwszą ucieleśnioną postacią Oblubienicy,
której ostateczną postać przedstawia karta Świat, a z kolei Papież, podporządkowany Kapłance, ma
ukazywać człowiekowi idealną postać tej Oblubienicy, zgodnie z tym, jak przedstawia się ona jako
sam tylko obraz w zwierciadle Kapłanki. Zadaniem Cesarza jest zaś decydowanie o kształcie
ludzkiego świata w taki sposób, by stopniowo zbliżał się on do tego obrazu, o którym naucza Papież.
Stąd związek Cesarza z Sądem Ostatecznym, na którym ocenia się zgodność danego człowieka z
normą duchową obowiązującą w Nowym Jeruzalem.
Drugą trójkę arkanów stanowią: VI. Kochankowie (Lew, Słońce), VII. Rydwan (Panna, Merkury) i
VIII. Sprawiedliwość (Waga, Wenus). VI. Kochankowie, czyli człowiek, jakim go Pan Bóg
stworzył, jest zasadniczo istotą naturalną i o tyle należy do świata Cesarzowej, czyli Matki Natury,
widocznej na karcie jako centralna postać kobieca. Ale z drugiej strony jest on stworzony na obraz i
podobieństwo Boga Stwórcy, czyli Maga, a o tym podobieństwie stanowi jaźń, którą został
obdarzony – i której symbolem jest Słońce. Stąd Kochankom przyporządkowany jest znak Lwa,
którego władcą jest Słońce. Człowiek jako wolna jaźń bierze następnie w posiadanie ziemię – po
wygnaniu z Raju. Pokazuje to karta Rydwan. Ta ziemia nie jest Rajem – jest kamienista i rodzi osty
oraz ciernie. Człowiek przemienia ją swą pracą, podporządkowując własnym celom, ze świata
przyrody czyni ją królestwem człowieka. Dlatego karta Rydwan należy do świata Cesarza i
przyporządkowane jest jej drugie władztwo Merkurego – znak Panny, związany z pracą. Kolejny
wielki arkan, Sprawiedliwość, odpowiada w tym układzie Papieżowi z pierwszej triady, a
reprezentuje sferę moralności, czy też etyki, jako system norm, do których powinien się stosować
ludzki świat społeczny, a opartych na innej zasadzie niż prawo ustanowione przez władzę świecką –
zasadzie tradycyjnie związanej z religią, czego przykładem jest Dekalog.
W drugiej kolumnie wielkich arkanów przyporządkowanych znakom zodiaku logiczna sekwencja
jest odwrotna. Pierwszą triadę stanowią wielkie arkana XIX Słońce, XVIII Księżyc i XVII Gwiazda,
przypisane kolejno znakom Barana, Ryb i Wodnika. Już same „astronomiczne” nazwy tych arkanów
sugerują traktowanie ich jako odrębnej grupy na wzór pierwszej triady z pierwszej kolumny,
obejmującej Cesarzową, Cesarza i Papieża. W tym wypadku również chodzi o pewien trójpodział
świata, w którym żyje człowiek, obejmujący królestwa tego, co „ziemskie” (Słońce), tego, co
„podziemne” (Księżyc) i tego, co „ponadziemskie” (Gwiazda), czyli odpowiednio 1) świat zwykłej,
zmysłowej świadomości widoczny w dziennym świetle, 2) świat nieświadomości i podświadomości
jako „nocną” stronę świadomości i 3) świat nadświadomości ponadzmysłowej (wyobrażonej jako
„niebo”), do którego brama znajduje się w świecie podziemnym, w nieświadomości, co wyjaśnia
sens sekwencji: XIX Słońce → XVIII Księżyc → XVII Gwiazda. Zauważyć przy tym warto, że
kiedy połączymy elementy tej sekwencji w pary z elementami sekwencji: III Cesarzowa → IV
Cesarz → V Papież, to suma numerów tych wielkich arkanów zawsze będzie taka sama: XIX + III =
XVIII + IV = XVII + V = 22. Związek wzajemny arkanów połączonych w takie pary jest
bezpośrednio jasny w odniesieniu do relacji Cesarzowa – Słońce i Papież – Gwiazda, gdyż świat
przyrody jako królestwa Cesarzowej jest światem dziennej zmysłowej świadomości człowieka
(Słońce), a ponadziemska sfera symbolizowana przez Gwiazdę jest właśnie sferą, o której naucza
Papież. Natomiast związek Cesarza z Księżycem polega na tym, że to właśnie przynależność
człowieka do ludzkiego świata wyodrębniającego się ze świata przyrody powoduje podz