Dziewiątka Pucharów – Kochaj Boga swego całym sercem swoim
W Ewangelii według świętego Mateusza (22, 37-39, por. też Marek 12, 30-31 i Łukasz
10. 27) Jezus powiada: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z
całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A
drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego.” Jezus
cytuje tu najpierw V Księgę Mojżeszową 6, 5 a potem III Księgę Mojżeszową 19, 18,
wszelako często ujmuje się te dwa przykazania jako dodane do starotestamentowego
dekalogu przez chrześcijaństwo.
Po czci wobec rodziców (9 denarów) i miłowaniu bliźniego swego (9 mieczy) kolejnym, jeszcze
wyższym szczeblem jest miłość wobec Boga (9 pucharów). Od etycznego w swej istocie charakteru
dwóch pierwszych z wyżej wymienionych przykazań wznosimy się teraz na poziom specyficznie
religijny, wykraczający poza społeczny, świecki wymiar ludzkiego życia. Inaczej mówiąc,
przykazanie to kieruje już człowieka w stronę treści absolutnej.
Ale przy przechodzeniu od człowieka jako bliźniego i od sfery etycznej do Boga jako wyobrażenia i
uczucia religijnego następuje od względem formy cofnięcie się na niższy poziom. Na karcie widzimy
zaślubioną Jezusowi zakonnicę, której żarliwość religijna miesza się z czysto ziemską namiętnością
– jej wznoszenie się ku Boga przyjmuje po części postać uczucia kobiety do mężczyzny, a
„zaślubiny” związane są z gotowością do oddania się boskiemu Oblubieńcowi również cieleśnie.
Ogólnie wiadomo, że w tzw. „mistycyzmie kobiecym” najwyższe wzloty duchowe splatają się w
jedną całość z ekstazą seksualną.
Łóżko, wieczorna modlitwa połączona z rozbieraniem się do snu, ślubne obrączki na tle serca, para
gołąbków, obnażone ramię i kolano – wszystko to wskazuje na męsko-damski podtekst tej żarliwości
religijnej. Gałązka mirry w pucharze ma znaczenie takie jak w Pieśni nad Pieśniami, tzn. ma umilać
swoim aromatem spotkanie miłosne. Lampka oliwna na nocnym stoliku nawiązuje do przypowieści
o pięciu pannach mądrych i pięciu głupich z Ewangelii według świętego Mateusza (25, 1-13).
Ale ma też głębsze znaczenie, takie jak w Apokalipsie (11, 4) i w Księdze Zachariasza (4), gdzie
oświecony człowiek przyrównany jest do wytwórcy oliwy, a płomień lampy oliwnej do oka, którym
widzi Bóg. Od tej strony dziewiątka pucharów, zachowując charakterystyczną dla wielkiego arkanu
XII Wisielec relację góra – dół w tym sensie, że wiszący na krzyżu Jezus Chrystus jest na górze a
zakonnica na dole, odwraca kierunek, tak że zamiast zniżania się Boga ku człowiekowi, prezentuje
kierunek odwrotny, wznoszenie się człowieka ku Bogu, dzięki któremu Bóg, będący w tym świecie
poza sobą samym, powraca do siebie i dopiero w tym powrocie, dzięki ziemskim wytwórcom
duchowej oliwy, uzyskuje swój ognisto-świetlny byt. I na tym w istocie polegają zaślubiny
człowieka z Bogiem.
100