Tambuling Batangas Publication June 20-26, 2018 Issue | Page 4

OPINYON Hunyo 20-26, 2018 Lingguhang Pahayagan ng Lalawigan ng Batangas na inilalathala tuwing Miyerkules / PRINTING PLANT: Sinag Publishing & Printing Services, National Highway, Brgy. Parian, Calamba City, Laguna. Tel nos. [phone] & [phone] / Subscription fee: One year P360.00 Six Months: P180.00 / Commercial Advertising rate: P160 per column cm / MEMBER: Publisher’s Association of the Philippines, Inc. (PAPI) / Raia Jennifer E. Dela Peña Managing Editor / P.L. Villa, RC Asa Contributing Editors / Shara Jane Falceso, Rachelle Joy Aquino, Jacquilou Lirio, Maria Carlyn Ureta staff writers / Ruel T. Landicho Lay-out Artist/ Ms. Corazon D.P. Marcial, Amber D.C Vitto Legal Consultant. email add: [email protected] & [email protected] Staying alive MOST Filipinos who go abroad do so to earn a living for themselves and their loved ones. In seeking greener pastures, overseas Filipino workers (OFWs) endure a lot of sacrifices to earn the distinction of being the “new heroes” of the working class. Many OFWs had come home in boxes too as crime victims, with abusive employers oftentimes being the culprits. Case in point would be the death of Joanna Demafelis, an Ilongga who went to work in Kuwait in 2014 but ended up stuffed for a year inside a chest freezer. A Kuwait court pinned Demafelis’ murder on her employers, Lebanese Nader Assaf and his Syrian wife Mona Hassoun, and the two were sentenced to death in absentia in April. In South Korea, the skeletal remains of Angelo Claveria, 34, also from Iloilo, were found hidden in a septic tank. He had been missing since 2016. Unlike the open-and-shut Demafelis case, the police in South Korea are clutching at straws on the still whodunit Claveria case. On May 20, the body of another Filipina, 24-year- old working student Jastine Valdez, was found in the bushes near a mine in Kilternan, Ireland. She was strangled to death with her abductor, Mark Hennessy, killed in a police operation. In Bratislava, Slovakia, locals paid tribute to a Filipino migrant, Henry Acorda, who died on May 31 after being assaulted by a suspected Neo Nazi. Some 3,000 mostly young Slovaks held a vigil and protest at the site of the attack. The brutal killing of 36-year-old Acorda was caught on CCTV. The suspect, Juraj H., kicked him on the head again and again even when he was already unconscious on the ground. Juraj H. is now under police custody and facing charges of manslaughter and a 12-year sentence if convicted. It’s hard enough that OFWs have to sacrifice a lot by battling homesickness, although technology now helps them to be in touch with family members back home through Internet video calls and Facebook posts. They also have to stay sane with the culture shock and the difficulties of adjusting with the laws of their host countries. In serving as pillars of the Philippine economy with their billions of dollars in remittances, there is one primordial concern which OFWs must contend with – staying alive. Towards this end of ensuring the self-preservation of OFWs, the Philippine government, for its part, must continue to work closely with their host countries if only to ensure they do not come home, cold as ice, inside wooden boxes. A lot more can and must be done so their “Bagong Bayani” tag does not come across as mere lip- service. Ni Teo S. Marasigan Instrumentalismo at Kidapawan NAPAKALAKING krimen ang ginawang pamamaril at pagpatay sa mga magsasakang payapang nagprotesta noong Abril 1 sa Kidapawan City, North Cotabato. Matalas na nasapul ng sumikat na hashtag sa social media na #BigasHindiBala ang kawalang- katarungan ng paggamit ng baril laban sa mga magsasakang humihingi lang ng bigas na makakain bilang tulong ng gobyerno sa panahon ng tagtuyot dulot ng El Niño. Mas malamang, gayunman, na ang ikinabahala ng mga opisyales ng gobyerno ay hindi ang mismong pamamaril at pagpatay sa mga magsasakang nanawagan ng bigas. Mas malamang, ang ikinabahala nila ay ang katotohanang maraming video footages na nagpapakita na mga pwersa ng Estado ang siyang nagsimula at mismong nagsagawa ng karahasan. Dawit samakatwid silang opisyales ng gobyerno na nag-utos ng pandarahas. Sa harap ng mabigat na krimen at matibay na ebidensya, maaasahan nang hakbangin ng gobyerno – kung gusto nitong bigyang- katwiran ang pandarahas at umiwas sa pananagutan, at malinaw na ganito nga ang gusto nito – ang maglabas ng masasahol na kasinungalingan. Sa takbo ng mga pangyayari, ang napiling kasinungalingan ay: Ginamit ng Kaliwa – militante, Komunista, New People’s Army – ang mga magsasaka. Dahil ang Kaliwa ang gustong idiin ng gobyerno, mahalaga sa paghahasik nito ng kasinungalingan ang mga espesyal na ahente nito laban sa Kaliwa, na mas mapanlinlang dahil nagpapakilalang galing sa Kaliwa: ang Akbayan. Hindi kataka-takang walang kapaguran, halimbawa, ang mag-inang akademikong Akbayan na sina Sylvia Estrada-Claudio at Leloy Claudio sa pagpapalaganap ng naturang kasinungalingan sa Facebook. Siguro’y kumuha sila ng payo kay Gabriel Claudio, bayaw ni Sylvia at tiyuhin ni Leloy, na tagapayo ni Gloria Macapagal-Arroyo noong masaker sa Hacienda Luisita noong Nobyembre 16, 2004: sisihin ang Kaliwa! Kung may magtatyaga lang, madaling ilantad ang pagiging reaksyunaryo at mababaw ng mga sulating “akademiko” nila, at anumang kasikatan nila sa social media ay dahil sa mga loyalista ni Noynoy Aquino at anti-Kaliwa. Sa ganitong konteksto mailulugar ang “Lessons from Kidapawan: The left and the question of accountability,” sanaysay ng isang Emman Hizon. Nagpapakilala siya sa artikulo na “research and policy analyst” ng Active Citizenship Foundation na ngayon lang narinig ng marami. Pero noon, nang nantaboy siya ng mga aktibistang nagprotesta sa presscon ng Akbayan, tahasan siyang nagpakilalang opisyal sa propaganda ng grupo. Para ilusot ang puntong may kasalanan din ang Kaliwa sa nangyari sa Kidapawan, todo ang pagpapanggap ni Hizon. Kesyo ang gobyerno naman talaga ang pangunahing may pananagutan. Kesyo 18 taon na siyang sosyalista, at sinsero at seryoso ang kanyang pag-aanalisa sa sanaysay. Kesyo maalam siya sa mga taktika sa militanteng protestang lansangan. Kesyo ang layunin niya ay iabante ang pulitikang maka-Kaliwa sa Pilipinas. Sa totoo lang, nakakabwisit basahin ang sanaysay ni Hizon. Sa bulok na paraan pa lang ng paglalatag ng argumento, malalaman mong bulok na ang mismong kongklusyong tinutumbok. Puro akusasyon na walang solidong batayan. May mga bahaging hinay-hinay na pag-iisip, na rururok naman sa todong kasinungalingan. Pinahaba nang husto na parang may bayad ang bawat salita; dinaan sa Ingles sa halip na sa nilalaman. Ilan munang sekundaryang punto na naglalantad sa kung anong tipo ng “maka-Kaliwa” si Hizon – na kampi sa neoliberal at mapanupil na gobyerno ni Aquino. Una, sabi niya, “nabigo” ang kapulisan na magpatupad ng “maximum tolerance.” Napakabait na paghatol nito. Nasa highway ang protesta, pero nagtatanggol lang, hindi naggigiit ang mga magsasaka. Bawal magdala ng baril sa protesta, pero todong ginamit ito ng pulisya. Ikalawa, sabi niya, “Ang pakikibaka para sa mas mainam na Kaliwa ay pakikibaka para sa mas mainam na gobyerno.” Hindi ito opinyong maka-Kaliwa kundi opinyong liberal. May katangiang makauri ang gobyerno ngayon: hawak ng malalaking burges-komprador at panginoong maylupa na tuta ng imperyalismong US. Kailangan itong ibagsak, hindi ireporma lang, para makapagtayo ng gobyernong mas mainam. Nakasalalay si Hizon sa isang susing akusasyon sa Kaliwa, sa tinawag niyang “instrumentalismo.” Kung isasantabi ang mga pangkalahatang satsat niya tungkol rito, ito, aniya, ay ang pagpapasabak ng Kaliwa sa mga magsasaka sa “reaksyunaryong karahasan” para “matuto ng pampulitikang leksyon,” para yakapin ang “armadong pakikibaka.” Aniya, ginusto o pinahintulutan ng Kaliwa na mabaril ang mga magsasaka. Minsan nang sinagot ni E. San Juan, Jr., Marxistang intelektwal, ang akusasyong may “instrumental na pagtingin sa tao” ang mga maka- Kaliwa, partikular ang mga Marxista- Leninista. Aniya, hindi alam ng mga nag-aakusa ang mayamang tradisyong Marxista. Mas mahalaga, instrumento ng mga anti-Komunista noong Cold War, hindi ng Kaliwa, ang konsepto [“The Struggle for Socialist Transformation in the Philippines,” 1996]. Konsepto nga naman ng mga anti-Kaliwa ang instrumentalismo. Pilit nitong inihihiwalay ang Kaliwa sa masang anakpawis na pinaglilingkuran, inoorganisa, at pinagmumulan ng lakas nito. Pinagmumukha nitong masama ang ugnayan ng Kaliwa at masa. Ibinabalik nito sa Kaliwa ang tuligsa ng huli sa kapitalismo at mga naunang sistemang makauri: na pinagsasamantalahan ang masa na parang mga instrumento. Para kay Hizon, instrumentalismo ang dahilan kung bakit ipinagpatuloy ng mga organisador ng Kaliwa ang protesta kahit “may tsansang papaputukan ng mga pulis ang mga magsasaka” dahil “mayroon nang mga armadong pulis sa lugar bago magsimula ang marahas na dispersal.” Pero dapat suriin ang naganap mula sa mga konsepto at kagamitan sa pagsusuri ng Kaliwa, hindi ng mga anti-Kaliwa tulad ng gusto ni Hizon. Sa panig ng mga organisador, nagpatuloy ang protesta dahil makatwiran ang hinaing, at hindi pa nakakamit ang taktikal na panawagan. Nagpatuloy ang protesta dahil may nakatakdang negosasyon kay North Cotabato Gov. Emmylou Taliño-Mendoza sa hapon ng Abril 1. Pero agad binalewala ito nina Kidapawan Mayor Joseph Evangelista at Alex Tagum, hepe ng Philippine National Police sa probinsya at sinimulan ang pamamaril. Makatwiran man ang protesta ay marahas ang Estado. Dahil dito, tungkulin ng mga organisador na tiyakin ang kaligtasan ng mga nagpoprotesta. Alam ang lahat ng iyan ng Kaliwa. Sa kaso ng Kidapawan, hindi nagkulang ang mga organisador sa usaping ito; mas namayani ang pagiging mapanupil ng Estado. Ang problema kay Hizon, agad ang pagsisi niya sa Kaliwa dahil sa anti-Kaliwang konsepto niya, ang instrumentalismo. Kung susundan pa ang lohika niya, laging dapat maghanap ang mga nagpoprotesta ng posibilidad na magkaroon ng matinding pandarahas, lalo na ng pamamaril, para iatras ang pagkilos. Ilang pulis kaya? Ilang mahabang armas? Ilang distansya mula sa hanay? Kung susundan ang baluktot na lohika ni Hizon, walang dapat maganap na pagmasaker sa nagpoprotesta, pero iyan ay dahil walang dapat maganap na militanteng protesta. 07 Hunyo 2016