Tambuling Batangas Publication January 30-February 05, 2019 | Page 4

OPINYON January 30-February 5, 2019 Lingguhang Pahayagan ng Lalawigan ng Batangas na inilalathala tuwing Miyerkules / PRINTING PLANT: Sinag Publishing & Printing Services, National Highway, Brgy. Parian, Calamba City, Laguna. Tel nos. [phone] & [phone] / Subscription fee: One year P360.00 Six Months: P180.00 / Commercial Advertising rate: P160 per column cm / MEMBER: Publisher’s Association of the Philippines, Inc. (PAPI) / Raia Jennifer E. Dela Peña Managing Editor / P.L. Villa, RC Asa Contributing Editors / Shara Jane Falceso, Rachelle Joy Aquino, Jacquilou Lirio, Maria Carlyn Ureta staff writers / Ruel T. Landicho Lay-out Artist/ Ms. Corazon D.P. Marcial, Amber D.C Vitto Legal Consultant. email add: [email protected] & [email protected] Mission critical: Reviving agriculture DROWNED in the cacophony of attacks against the Duterte administration’s war on drugs is a welcome development that everyone, even from the different sides of the political fence, should welcome. It’s the survey results showing a significant drop in the hunger rate among Filipinos in the fourth quarter of 2018. The survey showed 10.5 percent experienced involuntary hunger at least once in the past three months, a significant drop from the 13.3 percent experiencing hunger in the September 2018 survey. Likewise, the hunger rate for 2018 was pegged at 10.8 percent – the lowest since the seven percent hunger rate recorded in 2003. Malacañang said the survey result on hunger is among the reasons why President Rodrigo Duterte continues to win the trust and approval of the Filipino people. Former Special Assistant to the President Christopher Lawrence “Bong” Go issued a similar statement. However, he raised the crucial concern that the government must sustain the crucial effort towards achieving food security. A candidate for the 2019 Senate elections, Go vowed to support the administration’s programs to improve agricultural production in the country. As food is a basic need, he called for improved support for agriculture to boost productivity to ensure food supply and uplift the lives of people in the sector. Go’s pronouncement needs serious consideration. Earlier Budget Secretary Benjamin Diokno had admitted the agriculture sector was dragging down the country’s economy. Diokno had noted that farm output sank 0.83 percent in value terms in the third quarter last year, a reversal from 2.32 percent growth a year ago and the first contraction since the 1.11 percent drop recorded in 2016’s fourth quarter. Among other things, Go is proposing to establish TienDA Malasakit stores in key cities to provide consumers with fresh and cheaper food commodities. Conceptualized by the Department of Agriculture, a TienDA Malasakit store offers agricultural produce at farm gate prices. Go is also proposing to provide farmers and fisherfolks with easy access to farm and fishery inputs, such as machinery, fertilizers, seeds, irrigation and low-interest credit facilities to increase their productivity. In addition, he wants expert assistance to farmers and fisherfolk on business and skills training to help them further increase their income. And for farmers and fishermen too old to work, Go has also floated the idea of establishing a national Farmers’ and Fishers’ Pension Fund to be initially supported by tariff from imported agricultural goods. To encourage children of farmers to remain in the agricultural sector, Go is seeking to provide them with better scholarship grants and other similar incentives. In addition, he wants to include Barangay Agriculture as a subject in the curriculum of elementary and secondary school students. Encouraging the younger generation to stay in the agriculture sector is essential in achieving food security. There were reports that say the average age of Filipino farmers at present is 57 to 59 and would soon retire. On the other hand, their children are abandoning agriculture in search of a better career. Unless government policy can convince the younger generation that agriculture is a profitable concern, we would be facing a dire consequence in terms of food security. For someone who is not an economist, Go displays a very good grasp of the situation on the ground and an extensive understanding of what needs to be done to address the country’s problems. That’s probably because he has always been in touch with the common people in his over 20 years of serving President Rodrigo Duterte, starting during the stint of the Chief Executive as mayor of Davao City. It was Go who always attended to the concerns of the people seeking help from Duterte. We have enough candidates with impressive academic credentials and political lineage, but nobody could probably match the wealth of experience of someone who had to deal with problems of the common people day in and day out for over two decades. The Senate would greatly benefit from someone like Go who really knows the situation on the ground and who is in touch with the sentiments of the common people. Ni Teo S. Marasigan LAST PART (5) Ikalima, humihina at umaatras ngayon ang mga organisasyong itinayo ng mga dating kadre ng CPP-NPA noong matapos nilang mapatalsik sa huli. Ayon kay Abinales, “humihina” ang Kilusan dahil pinatalsik nito noon ang mga kadre nito. Pero kumusta ba ang mga organisasyong itinatag ng mga dating kadreng ito? Humihina sila at umaatras, malayo sa antas ng Kilusan ngayon. Iyung mga nagyayabang na nagbibigay sila ng importansya sa parlamentaryong pakikibaka, hindi nakikitang mamuno sa malalaking mobilisasyon sa lansangan. “Lumalanding” lang sila sa midya kapag gumagawa ng mga aksyong dramatiko o ma-gimik. Iyun namang mga nagsusulong pa rin ng “armadong pakikibaka,” hindi lumalawak ang teritoryong saklaw, nakikipagkutsabahan sa militar kontra sa NPA, at nakikipagkutsabahan sa mga panginoong maylupa kontra sa masa. Makikita ang paghina ng mga organisasyong ito maging sa mga personalidad nila. Sa kabila ng ipinagmamalaking lakas ng Akbayan, si Risa Hontiveros- Baraquel ang kongresista nito – isang sosyal-demokratang ni hindi tumampok sa kahit anong pakikibakang masa sa nakaraan at minsan pang umupo bilang kinatawan ng gobyerno sa usapang pangkapayapaan sa National Democratic Front. Kahit anong pagpapapansin – tampok ang paglahok sa pagkilos sa Manila Peninsula ni Sen. Antonio Trillanes IV, na palpak ang pagkakaplano – hindi pumapatok sa midya o madla sina Atty. Argee Guevara at Atty. JV Bautista ng Sanlakas. Bihira ring lumabas sa midya si Rep. Renato Magtubo Abinormal ng Partido ng Manggagawa – at hindi lang siguro dahil sa dating ng apelyido niya. Sina Joel Rocamora at Mon Casiple, pana-panahong lumalabas sa midya bilang mga “manunuring pampulitika,” hindi bilang mga teorista o tagapagsalita ng mga kilusang masa. Tila mas komportable sila sa mga institusyon at NGO na nabubuhay sa suporta ng mga dayuhang funding agency at hindi lubog sa kahit anong kilusang masa. Si Quimpo ay matagal nang nagbubuhay-akademiko sa ibang bansa at minsang nalalathala, kapag bumubukas ang masmidya sa mga banat niya sa Kaliwa. Si Reyes, siya na mismo ang sumigaw noon sa Kongreso para sa ekstensyon ng CARP – patunay ng kaliitan o kawalan ng baseng masa. Naalala ko tuloy ang paglalarawan ni Ka Barry (aka Quimpo) sa tunggalian sa loob ng Kilusan noong maagang bahagi ng dekada ’90. Nasa isang banda, aniya, ang bagamat malakas ay unti-unti nang humihina dahil sa dogma nito (ang CPP diumano). Sa kabilang banda, aniya, ang bagamat mahina ay unti-unti nang lumalakas dahil sa bagong mga prinsipyo (ang mga pinatalsik sa CPP). Mahigit 15 taon matapos, walang patunay na tama ang mga prediksyon niya. (6) Batay sa mga nabasa kong sulatin niya, hindi kalabisang sabihing magandang halimbawa ang huling sanaysay ni Abinales ng mababang kalidad at magaspang na atake ng napakaraming sulatin niya kontra sa Kilusan. Kung hahalaw nga sa isang kritiko, dalawang milya ang saklaw – at minsan, pati haba – ng mga sulatin ni Abinales tungkol sa Kaliwa, pero dalawang pulgada lang ang lalim. Hindi siguro pinapaniwalaan ng mga gumagawa ng mga taktika at estratehiya na kontra sa rebolusyon ang mga isinusulat ni Abinales – dahil puro pang-aasar ito at hindi kumikilala sa kalakasan ng Kilusan, kahit mayroong dapat kilalanin. Pero nakikinabang sila sa gamit ng mga sanaysay niya: Ang panatilihing payapa ang konsensya ng mga nasa panggitnang uri na “kritikal” sa gobyerno at sa pagiging “kritikal” din sa Kaliwa ay walang magawa kundi magdeklarang gusto ring baguhin ang naghaharing sistema sa bansa – habang sa aktwal ay mabuting mga mamamayan ng mapanupil at mapagsamantalang neo-kolonyal na Estado. Dahil pag-atake sa Kilusan ang palaging laman ng mga sulatin niya, na napakahalaga sa pagpapanatili ng katayuang akademiko niya, hindi kalabisang sabihing pinagkakakitaan ni Abinales ang pagtuligsa sa Kilusan. At kumita na nga siya. Masarap ang buhay niya: Nagtuturo at may posisyon sa isang unibersidad sa Japan, nakakadalaw sa Pilipinas kapag gusto. Mula sa ganitong buhay niya isinusulat ang mga tuligsa sa Kilusang ayaw niyang magtagumpay. Pero ibang bagay pa kung bibigyang-halaga ang mga sulatin niya ng mga Pinoy na intelektwal, kabataan at mamamayan sa hinaharap. “Pinakamahusay na mauunawaan ang unggoy,” ayon kay Bertolt Brecht, Marxistang Aleman, “mula sa tao.” Mula sa isang lipunang karapat-dapat sa tao, paano kaya babalikang-tanaw ang mga isinulat ni Abinales? Katulad ng mga pagsisikap ng unggoy na unawain ang tao? Malapit na siguro ang ganoon, pero insulto iyun sa unggoy. 01 Pebrero 2009