Tambuling Batangas Publication February 14-20, 2018 Issue | Page 5
OPINYON
Pebrero 14-20, 2018
OWWA’s Balik–Pinas, BalikHanapbuhay
assists distressed OFWs to start over
MANY Filipinos still opt to
go abroad in search for greener
pasture but not all overseas
workers find success, there
are others who are caught in
bad situation or experience
that force them to come home
weary, penniless and beaten.
Rosana (not her real
name) had a big dream for
her family when she went to
Cyprus to work as a domestic
worker. Sadly, she met a bad
employer who treated her
inhumanely, in addition to
the overwork but underpaid
employment status.
There is also the story
of Ana (not her real name)
who applied for a work abroad
as a babysitter. She was forced
to take care not only the two
children of her employer but
also their pets, four dogs and
four cats. She tried to endure
the situation but she developed
skin allergy due to the pets.
She came home with rashes
and hives as reminders of her
unfortunate experience.
For
distressed
OFWs
like
them,
the
Overseas Workers Welfare
Administration
(OWWA)
offers
the
Balik–Pinas,
BalikHanapbuhay
program
that among others provides
P20 000 cash assistance to
help them start a livelihood
project or expand their
existing business enterprise
that would help them support
their families.
The Balik – Pinas,
BalikHanapbuhay
is
a
PAGHARANG SA TRAIN
by Priscilla Pamintuan
SAGASA sa kakarampot nang sahod
ng mga manggagawa ang Train Law
ng rehimeng Duterte. Pinababasura
nila ito, habang inilalaban ang
pagbasura sa kontraktuwalisasyon
at pagkakaroon ng pambansang
minimum na sahod.
“Puro kangkong na lang
bibilhin ng mga namamalengke.”
Linggu-linggong namimili
si Aling Nene sa palengke ng
Tandang Sora sa Quezon City.
Nagluluto siya sa bahay para sa
pamilya, pero nagluluto rin para
sa mga katrabaho sa isang opisina
ng NGO sa Quezon City. Tulad ng
maraming namamalengke, pansin
niya ang pagtaas ng presyo ng
mga bilihin pagtuntong ng Enero
ngayong taon.
“Umabot sa P220 na
ang baboy. Ang nagtaasan talaga,
mga gulay,” ani Aling Nene. Iyung
dating itinuturing na pagkain ng
mahihirap—gulay at mga isdang
katulad ng galunggong—napansin
niyang grabe ang itinaas.
Madali namang matanto
ang dahilan ng mga pagtaas.
Nagtaasan kasi ang mga produktong
langis pagtuntong ng Enero ngayong
taon. Ang petroleum, tinatayang
P8kada
litrong
dagdag-presyo
ang itinaas. Ang deisel at kerosina
naman, nagtaas ng P2.50 hanggang
P3 kada litro. Tumaas naman ng piso
kada litro ang LPG.
Kung kaya, pansin ni Aling
Nene na iyung mga namamalengke
na kapos ang badyet, mas madalas
na bumibili na lang ng kangkong—
na nagkakahalagang P10. “Grabe
ang itinaas ng pipino. Ganun din ang
ampalaya.” Siyempre, nagmahalan
din ang dati nang mas mahal na mga
gulay tulad ng broccoli.
Sagasa ng Train
Ang salarin, siyempre,
ay ang pagpatas ng excise tax (o
buwis sa paglikha ng mga produkto)
na iniutos ng Tax Reform for
Acceleration and Inclusion (Train)
Law, o ang Republic Act No, 10963.
Maliban pa sa excise tax sa langis,
nagpapataw rin ang Train Law ng
excise tax sa mga produktong may
asukal at high fructose corn syrup
(tulad ng softdrinks at iba pang
matatamis na inumin). Nagpapataw
rin ito ng dagdag-buwis sa estate,
donor at documentary stamp tax.
Samantala, dineklara naman ang
exemption o hindi pagbubuwis sa
mga sumasahod ng P250,000 pababa
kada taon (o P20,833 pababa kada
buwan).
Nauna nang ibinunyag ng
blokeng Makabayan ang pagragasa
ng administrasyong Duterte sa mga
proseso ng Kongreso (tulad ng
presensiya ng quorum o simpleng
mayorya sa botohan) para ipasa ang
Train Law noong Disyembre 2017.
Nakadagdag ito sa suspetsa ng mga
mamamayan na ayaw pagdebatehan
ng administrasyon ang Train dahil
malinaw na matindi ang epekto nito
sa mga mamamayan—magsisitaasan
ang presyo ng mga bilihin.
Dahil sa mga agam-agam
ng publiko, nag-isponsor kamakailan
ang mga organisasyong estudyante,
sa pangunguna ng UP Praxis sa
Unibersidad ng Pilipinas (UP)
Diliman ng porum hinggil sa Train
Law. Sa porum na ito, nakumbida ang
Department of Finance (DOF)—na
siyang pangunahing tagapagtaguyod
ng Train Law, sa suporta siyempre ni
Duterte—para magpaliwanag.
Isang technical assistant
to the undersecretary lang ang
dumating. Isang Jayson Lopezang
nagsalita, at inilarawan niya
ang mga pagtaas ng presyo ng
mga bilihin bilang “moderate” o
katamtaman lang. Ang sabi pa niya,
madali namang makakaagapay ang
mga manggagawa sa pagtaas na ito
dahil “90 porsiyento ng minimum
wage earners” ay makakauwi ng
mas malaking take home pay gawa
ng exemption o di kaya’y mas
mababang income tax.
Aniya, ayos lang ito,
dahil ang kapalit naman ay
dagdag na badyet para sa “mga
serbisyong panlipunan.” Tampok
sa mga serbisyong babadyetan:
ang programang Build! Build!
Build! ng rehimeng Duterte, o ang
planong pagtatayo ng malalaking
imprastraktura tulad ng dagdag
na mga kalsada, sistema ng tren,
paliparan, at iba pa.
Di-totoong paratang
Sa
naturang
porum,
buung-buong pinabulaanan ni Sonny
Africa, executive director ng Ibon
Foundation, ang sinabi ng kinatawan
ng DOF.
(Ang Ibon Foundation ay
isang kilalang independiyenteng
institusyon na masusing nag-aaral
ng mga isyung pampulitika at pang-
ekonomiya mula sa punto-de-bista
at kapakanan ng ordinaryong mga
mamamayan.)
Unang una, ani Africa,
malinaw na hindi katamtaman
o moderate lang ang epekto ng
dagdag-presyo ng mga bilihin sa
ordinaryong mga mamamayan.
“Sa mayaman, halimbawa, walang
halaga sa kanya ang P1,000. Pero
sa mahirap (napakabigat nito),”
aniya. Ang batayang problema ng
Train Law, ani Africa, ay hindi ito
nakabatay sa aktuwal na reyalidad
ng Pilipinas—kung saan mayorya
ng mga mamamayan ay naghihirap,
walang trabaho o kundi ma’y may
mababang sahod sa trabaho o walang
regular na trabaho.
Sinusugan ito ni Jerome
Adonis, pangkalahatang kalihim
ng Kilusang Mayo Uno (KMU). Sa
naturang porum din, sinabi niyang
malinaw sa datos noong 2017
hinggil sa lakas-paggawa ng bansa
na karamihan ng manggagawang
Pilipino ay naghihirap na—wala pa
mang Train Law.
“Sa datos noong 2017,
labor force ay 61.1 milyon. Sa loob
nito, 38 milyon ang nakaempleyo.
Sa nakaempleyo, 24.6 milyon ay
pawang mga kontraktuwal,” ani
Adonis.
Sa mga manggagawang
nakaempleyo, aniya, tinatayang
aabot lang sa 46 porsiyentoang
sumasahod ng minimum wage:
sumasaklaw mula P255 kada araw
(para sa agricultural workers) sa
Autonomous Region for Muslim
Mindanao o ARMM (na may
pinakamababa), hanggang P512
kada araw (para sa nonagricultural
workers) sa National Capital Region
o NCR (na may pinamakataas).
“54 porsiyento ang hindi
sumasahod ng minimum,” dagdag
pa ni Adonis. “At karamihang
(empresa), kahit minimum wage,
vina-violate.”
Kahit pa hindi nagbabayad
ng income tax ang mga manggagawa
na sumasahod ng P250,000 kada taon
pababa (malinaw, ito ang mayorya),
malinaw umanong malaki ang
ikinakapos ng minimum na sahod sa
pang-araw-araw na pangangailangan
ng mga manggagawa.
“Karamihan
sa
mga
manggagawa, nangungupahan (ng
bahay),” paliwanag ni Adonis. Kaya,
sabihin na nating nagrerenta ang
isang manggagawa na sumasahod
nang minimum at may pamilya ng
P2,000 sa bahay kada buwan. “Ang
buwanan na mga bayaran: ang tubig,
sabihin na nating P300. Sa kuryente
P500.”
Sa
pagkain,
sabihin
na natin sa pamilyang anim ang
package of livelihood support
assistance intended to provide
immediate relief to returning
OFWs displaced by hostilities
or wars or political conflict,
victims of illegal recruitment
or human trafficking or
other distressful situations,
distressed OFWs who seek
shelter at the Migrant Workers
and Overseas Resource Center
that are due for repatriation,
and repatriated OWWA–
members who were employed
by foreign employers but face
financial difficulties due to bad
economic condition.
OWWA–Cordillera
OIC Regional Director Evelyn
Laranang
said
returning
displaced,
repatriated
or
distressed OFWs, whether
an
active
or
inactive
OWWA
member,
can
apply for the Balik–Pinas,
BalikHanapbuhay assistance at the OWWA Regional Office
along Private Road, Baguio
City. They can file their
application within three years
from the latest date of their
arrival in the Philippines.
Laranang
informed
there were 132 beneficiaries
of OWWA’s Balik–Pinas,
BalikHanapbuhay program in
2017 in the Cordillera region.
Sixty six of the beneficiaries
come from the Baguio–
Benguet area, 27 from Abra,
20 from Ifugao, Apayao with
nine, Kalinga with six and
four from Mountain Province.
There are 30 application that
are currently on process.
For other inquiries
about the program, OWWA-
CAR can be reached through
hotline number 445-2260 or
mobile numbers 0999-994-
9296 or 0917-500-1294. (JDP/
CCD-PIA CAR)
miyembro, hindi ko alam kung
katanggap tanggap ‘yung P100 per
head per day,” aniya. Kung kaya,
sa P600 kada araw, sa loob ng 30
araw—mahigit P18,000 kada buwan
ang gastos.” Malinaw na kapos na
kapos ang minimum na sahod na
P512 kada araw o P13,312 (sahod sa
26 na araw sa isang buwan).
Wala pa riyan ang gastos sa
pamasahe, gastos sa mga serbisyong
panlipunan tulad ng pagpapaaral sa
mga anak.
“Kaya nga, marami sa mga
manggagawa, sinasanla na ang mga
ATM card nila,” sabi pa ni Adonis.
“Nag-uusap tayo rito na wala pang
Train Law,” sabi pa niya. “’Yan
din ang nagpapaliwanag kung bakit
marami sa mga manggagawa, hindi
nanakakapagaral ang mga anak.
At kung may nagkakasakit, hindi
makapagpagamot. malnourished ang
mga anak.”
Hindi sa serbisyo
Pero sabi ng DOF, para
naman sa serbisyong panlipunan ng
mga mamamayan ang Train Law.
Totoo ba ito?
Pinabubulaanan
ito
ni Africa. “Sa 2018 (General
Appropriations
Act,
o
ang
taunang badyet ng gobyerno), ang
pinakamataas na pagtaas ay sa
imprastraktura. Tama ba na sinasabi
nila na para sa mga serbisyong
panlipunan ang Train kung 69
porsiyento ng badyet sa pabahay
ay binawasan? (Umabot sa) 5.2
porsiyento lang ang itinaas sa social
welfare na katulad noong nakaraang
taon? (Umabot sa) 6 porsiyento
lang ang itinaas sa edukasyon—
pangunahing para sa mga sahod pa
at hindi sa pagpapalawak sa mga
eskuwelahan natin? (Umabot sa)
9 porsiyentolang ang dagdag sa
kalusugan?”
Katunayan, ani Africa,
binawasan pa ang badyet ng mga
pampublikong ospital nang P1.5-
Milyon. Ang preventive health
program naman ay tinanggalan ng
P16.7-M.
Pansinin din ang mga
programang Build! Build! Build!
ng rehimeng Duterte. Nakasentro
ang mga flagship na programang
pang-imprastraktura sa dati nang
mayayamang probinsiya, ani Africa,
at hindi sa pinakamahihirap na mga
probinsiya.
“Lumalabas,” aniya, “na iyung
nagbabayad para sa mga proyektong
ito (mga mahihirap) ay hindi
makikinabang dito.”
Kung kaya malinaw na
hindi para sa mga manggagawa at
mahihirap ang makokolekta mula sa
Train Law. Sa kabilang banda, dahil
sa pagbaba ng sinisingil sa income
taxdahil sa batas na ito, lalaki ang
income ng mga maalwan na sa
buhay—o ang mayayaman.
Malinaw, ani Africa, na
ginawa ang Train Law para padaliin
ang pangongolekta ng gobyerno ng
buwis sa mahihirap. “Nakakakita
tayo ng pagpihit mula sa direktang
income taxes tungo sa consumption
taxes (o buwis sa mga ginagastos).
Takot ang gobyerno at mga mambabatas na taasan ang buwis ng
mga mayayaman. Mabubuwisan din
kasi sila personally, at ang kanilang
backers (sa naghaharing uri), hindi
na susulpot sa susunod na eleksiyon
(kung bubuwisan ang mga iyon.”
Pero
ang
pagdagdag
mismo sa buwis ng mga may grabeng
yaman na mula sa naghaharing uri
ang dapat gawin ng gobyerno, ani
Africa.
Buwisan ang yaman
Kung sana, ganito na lang,
aniya: “Paano kung bubuwisan ang
pinakamayamang 150,000 pamilya
sa bansa? Kung buwisan na lang
nang 20 porsiyento ang taunang
income nila, kikita ang gobyerno
ng P71-Bilyon. Kung bubuwisan
naman nang 10 porsiyento ang
sunod na 171,000 mayayamang
pamilya, makakakuha ang gobyerno
ng karagdagang P20-B.”
Kung bubuwisan lang
ang 321,000 pinakamayayamang
pamilya sa bansa nang 10-20
porsiyento,
makakakuha
ang
gobyerno ng mahigit P90-B. Di
hamak na mas malaki ang kikitain
nito kaysa sa Train,” ani Africa.
Ang batayang prinsipyo
rito: buwisan ang yaman.
“Lahat ng gobyerno o
Estado, kailangan talaga ng buwis.
Anumang
gobyerno—maging
NPA (New People’s Army), NDF
(National Democratic Front) o MILF
(Moro Islamic Liberation Front) man
iyan sa kanayunan, o kahit gobyerno
ng Pilipinas, kailangan mo ng
buwis para sa operasyon. Pero kung
magbubuwis ka, batay sa reyalidad
ng Pilipinas.”
Aniya, dapat lang na maningil ng
buwis sa mga mamamayan nito.
Ang problema, kung iyung mga
mamamayang
mahihirap—na
may maliit na sahod o may kaunti
o walang kabuhayan—pa ang
pumapasan ng buwis. Samantala,
ang pinakamayayaman sa bansa,
bumebenepisyo pa sa pagbawas sa
kokolektahing income tax.
Sinabi ni Adonis na dahil
sa Train Law, lalong mahalaga
ngayon ang paglaban para sa national
minimum wage—o pagkakaroon
ng pantay-pantay na pambansang
minimum na sahod sa buong bansa.
Nangangahulugan ito ng pagtaas
ng sahod ng mga manggagawa
sa buong bansa—dahil pare-
parehod din naman ang batayang
mga pangangailangan ng mga
manggagawa at kanilang pamilya, sa
kanayunan ka man o sa lungsod.
Paiigtingin
din
ng
KMU ang paggiit na ibasura ang
kontraktuwalisasyon sa bansa, na
direktang atake sa karapatan ng mga
manggagawa na igiit ang kanilang
karapatan.
Mahalaga ang paglabang
ito, habang inaasahan pa ang
pagpapatuloy ng pagtaas ng mga
presyo ng mga bilihin. Dahil kung
hindi magkakaisa at lalaban ang
mga manggagawa, hindi malayong
umabot sa panahong kahit kangkong,
hindi na kakayanin ng kanilang
kakarampot na sahod.