lazım. Burada biraz eksiğimiz var, önceden bu
ortaya çıkıyor. Beden enstrümanı bütün türlerde
alana yatırım yapması gerekiyor oyuncuların.
vardır ama bunun okulda altyapı olarak verilmesi
Konservatuarlarımızın o bakımdan revizyona
gerekiyor. Dil Tarih’ten mezunum, çok iyi bir dans
gitmesi gerekiyor. Maalesef oyunculuk
hocam vardı; rahatsızlandığı için derse gelemedi
okullarımızın hemen hepsi televizyona adam
ve biz birinci sınıftan sonra doğru dürüst dans dersi
hazırlıyor. Eskiden televizyona adam hazırlayan
alamadan mezun olduk. Halbuki bir oyuncunun
okulların yanında tiyatroya adam hazırlayan
dans edebilmesi, akrobasi yapabilmesi gerekli; biz
okullar vardı. Sınava girmeden önce bilirdin
bunları yapamıyoruz. O da ciddi bir dezavantaj.
“Ben burada okuyacağım, çünkü bu sebepten
dolayı; ben bunu istiyorum, bu sebepten
starların devri artık geçti
dolayı” tercih edebilirdin. Şimdi öyle bir
• Oyuncunun gördüğü veya göremediği
şey kalmadı. Eğitimciler karar vermeli buna,
destekler neler? Neler yerinde yapılıyor, neler
eğitimciler öğrenciyi yönlendirebilir. İçsel olarak
eksik?
düşük düzeyde eğitimler alıyoruz. Bedenimizi
Neler yerinde yapılıyor, bilmiyorum. Türkiye’de
kullanmak daha az öğretiliyor, daha çok
maalesef çok önemi yok oyuncunun. Star kalmadı
duygumuzu kullanmak öğretilmeye çalışılıyor ya
artık, o dönem geçti; tırnak içinde “isim” olsa bile
da tekniğimizi kullanmak… Dünyada bununla
dönem dönem seyircinin bakış açısı çok çabuk
ilgili pek çok ders var, daha sportif bir durum
B İ R YETENEK
KA Ş İ F İ D İ R