ಸ್ಹ ನಾನು ಅವರನುಾ ಬಿಡುವುದಿಲಲ, ಅವರನುಾ ಕಾಪಾಡುತ್ ತರನ ಎಂಬ್ುದಾಗಿ. ಇನುಾ ಮಿತ್ನಾಗಿ ಹ ರದರ
ಅವನಲಿಲ ಭಕ್ಶತಯಂದ ಶರಣಾಗತಿ ಮಾಡಿದರ ಅವನನುಾ ಬಿಡುವ ಮಾತ್ ರ ಇಲಲ. ಇದು ಅವನ ವ್ತ ಎಂದು
ಹ ರಳಿದದರಿಂದ ಹಾಗ ಮಾಡದಿದದರ ವ್ತಭಂಗವಾದರ ಅದರಿಂದ ಅವನಿಗ ಅವದಯವಾಗುತತದ , ದ ರಷವಾಗುತತದ .
ಆ ದ ರಷವನುಾ ಅವನು ಹ ಂದದಿರುವುದರಿಂದ ಆ ವ್ತಕ ೆ ಯಾವಾಗಲ
ಭಂಗವನುಾ ತಂದುಕ ಳುೆವುದಿಲಲ.
ಮಾನವಕ ರಟ್ಟಗ ಅದ ಂದು ದ ಡಡ ಆಶಾವಸ್ನ . ‘ಸ್ಕೃದ ರವ ಪ್ಪನಾಾಯ ತವಾಸಿೇತಿ ಚ್ ಯಾಚ್ತ್ ರ | ಅಭಯಂ
ಸ್ವಾಭ ತ್ ರಭ ಯರ ದದಾಮಯರತತ್ ವ್ತಂ ಮಮ ||’ ಎಂಬ್ುದಾಗಿ ತನಾ ವ್ತವನುಾ ಸಾವಮಿ ಹ ರಳಿಕ ಂಡಿದಾದನ .
ಒಂದು ಸಾರಿ ಯಾರು ಬ್ಂದು ನನಾಲಿಲ ಶರಣಾಗತಿ ಮಾಡುತ್ಾತರ ರ, ನಾನು ನಿನಗ ಸ ರರಿದವನು ಎಂದು
ಹ ರಳುತ್ಾತರ ರ, ಅವರು ಯಾವ ರಿರತಿಯಲ ಲರ ಬ್ಂದಿರಲಿ ಅವರ ಮನಸಿಸನಲ್ಲ ಯಾವ ಭಾವವ ರ ಇರಲಿ,
ಅಂರ್ವರನುಾ
ನಾನು
ಎಂದ
ಬಿಡುವುದಿಲಲ,
ಇದು
ನನಾ
ವ್ತ
ಎಂಬ್ುದಾಗಿ
ಹ ರಳಿದಾದನ .
ಇದು
ಶ್ರರಾಮಚ್ಂದ್ನಲಿಲರುವ ಎರಡನ ರ ಮಹಾಗುಣ.
ಮತ್ ತಂದು ಗುಣವನುಾ ಅವರು ನಿರ ಪಣ ಮಾಡುತ್ಾತರ , ‘ಧಮೊರಾ ವಿಗ್ಹವಾನ್’ ಎಂದು. ಧಮಾವ ರ ಒಂದು
ರ ಪವನುಾ ಹ ಂದಿ ಬ್ಂದಂತಿದದವನು. ಶ್ರರಾಮಚ್ಂದ್ನ ದಿವಯಮ ತಿಾ ಧಮಾದ ಒಂದು ಸಾಕಾರವಾದ ರ ಪ.
ವಿಗ್ಹ ಎಂದು ಹ ರಳಿದರ ಶರಿರರ. ವಿಗ್ಹವಾನ್ ಎಂದರ ಶರಿರರವನುಾ ಹ ಂದಿದವನು. ಧಮಾವನ ಾರ ತನಾ
ರ ಪವನಾಾಗಿ ಹ ಂದಿ ಬ್ಂದ ಶ್ರರಾಮಚ್ಂದ್, ಪರಮಾತಮ, ನಮಮ ಅಧಮಾವನ ಾಲಲ ಹ ರಗಲಾಡಿಸ್ಲಿ
ಎಂಬ್ುದಾಗಿ ಶ್ರಮನಿಾಗಮಾಂತ ಮಹಾದ ರಶಕರವರು ಶ್ರರಾಮಚ್ಂದ್ನಲಿಲ ಪಾ್ರ್ಾನ ಯನುಾ ಮಾಡಿದಾದರ .
ಈ ಶ ್ಲರಕದ ತ್ಾತಪಯಾ – ಆ ಶ್ರರಾಮಚ್ಂದ್ನ ಮಹಾಗುಣಗಳಲಿಲ ಒಂದು