İrem ÇAVUŞ
NE OLUR ŞİMDİ KAR YAĞSA?
Karya ANLIAK
SONSUZLUĞA GİDEN YARIŞ
Atım ilerliyor karanlık gecede. Sağında bırakıyor evleri, ağaçları.
Şimdi kar yağsa, Her yer bembeyaz olsa, Camdan bakınca gözlerim hayallere dalsa, Hayatta her şey onun kadar temiz olsa, Ne olur şimdi kar yağsa?
Çocuklar çıksa dışarıya, Gülüp oynasa, Bir kardan adam yapsa, Sonsuza kadar orada dursa, Ne olur şimdi kar yağsa?
Camım buz gibi, Evimin içi sıcacık, Şöminem beyazların içinde güneş olsa, Bu derin sessizlik yerini çocuk kahkahalarına bıraksa, Ne olur şimdi kar yağsa?
Rüzgâr onu geçmeye çalışıyor, Hayvanlar olayları hayretle izliyor.
Mısır tarlasından geçerken, Böcekler alkışlıyor atımı. Rüzgâr ise sinirden köpürüyor, İnanamıyor olanlara.
Gidiyoruz sabaha kadar, Kimse bizi durduramıyor. Dünya sanki geride kalıyor. İnsanlar gittikçe uzaklaşıyor.
Rüzgârın hırsı her şeyi deviriyor, Bizi deviremeyince daha hızlanıyor. Nasıl bir at beni geçer diye düşünüyor. Şaşkınlık ve üzüntüden yağmur başlıyor.
Yine elimden tutup gelir misin benimle dışarıya? Oynar mısın benimle karda doya doya? Kaybolsak karlarda, Bir daha kimse bizi bulmasa, Ne olur şimdi kar yağsa?
Bir daha sever misin beni? Burnum soğuktan kıpkırmızı olsa, Kardan melek yapamasam da, Bir daha meleğim der misin? Yine öyle bakar mısın bana? Şimdi, şu an kar yağsa …
Uzansak bu sonsuz beyaza, Bembeyaz hayaller kursak, Sarılır mısın bana sıkıca? Söz verir misin asla ayrılmayacağımıza? Şimdi, şu an kar yağsa …
Yarış çizgisine az kaldı. Suları yara yara gidiyoruz. Şimşekler çakarken tepemizde, Biz imkânsızı başarmak istiyoruz.
Varış çizgisini göremiyoruz, Sis sanki çekiyor bizi karanlığa, Sarmaşık gibi tutuyor. Biz yine koşmaya devam ediyoruz.
Yarışın bitmesine çok az kaldı. Rüzgâr bize çok yakın. Atım yoruluyor ve yavaşlıyor. Yere düşeceği ana kadar durmuyor, koşuyor.
Yıkılıyor yere atım, Tüm canlılar sessizliğe bürünüyor. Rüzgârın kötü gülüşleri,
160 Sanki beni varış çizgisine sürüklüyor.
162