Om een gezamenlijke duurzame innovatie te starten, is een
exacte businesscase niet nodig en niet wenselijk. Bij ontwikkelen
van projecten met niet alleen economische, maar ook
maatschappelijke impact gaat het erom dat ondernemers zien
dat belangrijke revenuen niet altijd direct in geld worden
berekend, maar meer in imago en reputatie zijn te beschrijven.
Zo zal een ondernemer die zich jaren inzet voor vermindering
van afval en CO2-uitstoot, door zijn goede reputatie op dit
gebied een betere voedingsbodem hebben voor gesprekken met
gemeenten, vergunningsverleners, leveranciers en (potentiële)
klanten. Ook andere voorbeelden (Van Leeuwen, 2010) tonen
aan dat samen duurzaam ondernemen bijdraagt aan winst.
Mocht een berekening van investeringen, risico’s en opbrengsten
opportuun zijn, dan blijkt volgens experts (MBKA-informatie.nl,
z.d.; Kennisinstituut voor Mobiliteitsbeleid, 2009) een
Maatschappelijke kosten-batenanalyse passender dan een
businesscase.
Daarbij kunnen benodigde investeringen (deels) worden gedekt
uit innovatie-investeringen op holdingniveau en/of uit Europese,
landelijke of regionale subsidieregelingen zoals Circular bio-
based cities, Urban Innovative Actions, KIEM ce of GoChem.
Op basis van eerdere ervaringen schatten we in dat met een
collectiviteit vanaf 10 bedrijven een gezamenlijke investering de
moeite van een dergelijke innovatieve samenwerking waard is.
18