I ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ I ΔΙΑΜΟΝΉ I ΚΕΝΤΡΙΚΌ ΘΈΜΑ
ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΊΑ
I ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ I ΔΙΑΜΟΝΉ I ΚΕΝΤΡΙΚΌ ΘΈΜΑ
Robert Bordaz, με τον Richard Rogers και Renzo Piano
© Studio Piano & Rogers © Fondazione Renzo Piano di Carlo Piano
ΉΜΑΣΤΑΝ ΣΤΟ ΈΤΟΣ 1971, ΤΡΊΑ ΜΌΛΙΣ ΧΡΌΝΙΑ ΜΕΤΆ ΤΟ ' 68, ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΉ ΠΟΥ ΤΑ ΜΟΥΣΕΊΑ ΉΤΑΝ ΜΈΡΗ ΒΑΡΕΤΆ ΚΑΙ ΣΚΟΝΙΣΜΈΝΑ. ΉΜΑΣΤΑΝ ΝΈΟΙ ΚΑΙ ΑΝΥΠΆΚΟΥΟΙ, ΊΣΩΣ ΑΚΌΜΗ ΚΑΙ ΛΊΓΟ ΑΓΕΝΕΊΣ. ΑΛΛΆ ΈΝΑ ΠΡΆΓΜΑ ΠΟΥ ΕΊΧΑΜΕ ΚΑΤΑΛΆΒΕΙ ΉΤΑΝ ΌΤΙ ΔΕΝ ΕΊΧΕ ΝΌΗΜΑ ΝΑ ΧΤΊΣΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ΈΝΑ ΑΚΌΜΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΌ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΌ ΧΏΡΟ.
Eχουν περάσει σαράντα χρόνια από τα εγκαίνια του Κέντρου Georges Pompidou. Ήταν 31 Ιανουαρίου 1977, μια φωτεινή και κρύα μέρα, όπως μόνο ο ουρανός του Παρισιού ξέρει να προσφέρει. Από τότε, το Beaubοurg, όπως το αποκαλούσαν οι Παριζιάνοι, καλωσόριζε 30.000 επισκέπτες κάθε Σάββατο. `Ηταν πάνω από όλα ένα πλήθος περίεργο να ανακαλύψει, πώς ένα διαστημόπλοιο προσγειώθηκε στην καρδιά της γαλλικής πρωτεύουσας. Tότε ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Βαλερί Ζισκάρ ντ ' Εστέν. Ο Πομπιντού, ο οποίος οραματίστηκε το πολιτιστικό κέντρο, από τον οποίο πήρε και το όνομά του, είχε πεθάνει τρία χρόνια νωρίτερα. Σήμερα, το κέντρο υποδέχεται 250 εκατομμύρια ανθρώπους. Ο αρχιτέκτονας Renzo Piano, ένας από τους δυο σχεδιαστές του, μάς μιλάει για τη μεγάλη περιπέτεια:
ΤΟ ΚΤΊΣΙΜΟ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΌΤΗΤΑ... Η ΈΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΩΤΌΣ Η
M A G A Z I N E 5