L I F E S T Y L E I ΕΙΔΙΚΌ ΑΦΙΈΡΩΜΑ P A R I S L U M I È R E
I
L I F E S T Y L E I ΕΙΔΙΚΌ ΑΦΙΈΡΩΜΑ P A R I S L U M I È R E
I
Ωδείο της Ρώμης, Parco della Musica Ωδείο της Ρώμης, Parco della Musica
© Moreno Maggi- RPBW- Renzo Piano Building Workshop Architects
© Moreno Maggi- RPBW- Renzo Piano Building Workshop Architects
Εξακολουθείτε να θυμάστε την ημέρα των εγκαινίων το 1977, αυτό που νιώσατε στη μέση όλου αυτού του πλήθους; Θυμάμαι ότι ήταν εκεί και ο σκηνοθέτης Ρομπέρτο Ροσελίνι για τα γυρίσματα μιας ταινίας ακριβώς για το Beaubourg και μου είπε: « Εσύ δεν πρέπει να κοιτάζεις τα κτίρια, θα πρέπει να κοιτάζεις τα μάτια των ανθρώπων που κοιτάζουν τα κτίρια » Ήταν ένα μεγάλο μάθημα. Από τότε δεν έχω χάσει αυτή τη συνήθεια, κάθε φορά που είναι ολοκληρωμένο ένα κτίριο, να κρύβομαι πίσω από ένα πυλώνα και να παρατηρώ από κοντά τα πρόσωπα των ανθρώπων που το κοιτάζουν. Έμαθα πώς να πιάνω την αντανάκλαση ενός κτιρίου στο μάτι του θεατή, κάτι που είναι μια τυπική στάση σκηνοθέτη.
Άλλοι διανοούμενοι που ενδιαφέρθηκαν για το Beaubourg;... Στο εργοτάξιο ήταν ο Ουμπέρτο Èκο, ο Μικελάντζελο Αντονιόνι, ο Μάρκο Φερρέρι και ο Ίταλο Καλβίνο, ο οποίος σημειώσεις, μού έδωσε συμβουλές για το πώς να καθαρίσουμε τα τζάμια του κτιρίου. Με συμβούλευσε να τα πλύνουμε με γιγαντιαίες βούρτσες, όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στα πλυντήρια αυτοκινήτων, αλλά πολύ μεγαλύτερες. Ποτέ δεν κατάλαβα αν αστειευόταν ή όχι, Είναι όμως γεγονός πως μια από τις Αόρατες Πόλεις του, η αποκαλούμενη Armilla που χτίστηκε από υδραυλικούς, μοιάζει πολύ με το Μπομπούρ.
Και ο Umberto Eco; Στο Εκκρεμές του Φουκώ φανταστείτε ότι οι αεραγωγοί που εμφανίζονται στην πλατεία( εγώ τους αποκαλώ αυτιά) είναι το κανάλι μέσω του οποίου οι άνθρωποι του υποκόσμου επικοινωνούν με το δικό μας κόσμο.
Θα πρέπει να ήταν δύσκολο να ολοκληρωθεί ένα τέτοιο έργο... Η δύναμή μας ήταν ότι είχαμε από μια διεθνή κριτική επιτροπή, αλλά στην αρχή δεν μας είχαν δει θετικά. Ήταν απαραίτητο ένα διάταγμα του Προέδρου Pompidou, μετά από την υπόδειξη της συζύγου του, της κα Claude, όπου να δηλωνόμαστε ως γάλλοι αρχιτέκτονες. Στη συνέχεια θα έπρεπε για να κατασκευάσουμε, να είμαστε του μέλη του Grand Prix de Rome. Μάθαμε ότι η αρχιτεκτονική δεν είναι μόνο περιπέτεια του πνεύματος, είναι επίσης η τέχνη του να ταξιδεύεις εν μέσω καταιγίδων, αληθινών καταιγίδων.
Τι καταιγίδες; Προσπάθησαν με έξι αγωγές να μπλοκάρουν το εργοτάξιο για τους πιο περίεργους λόγους. Για να καταλήξουν σε ένα πράγμα στον πρόεδρο της κριτικής επιτροπής, Ζαν Προυβέ, που δεν ήταν πτυχιούχος αρχιτέκτονας. Ο Prouve κατάγεται από τους Le Corbusier, ο τελευταίος κληρονόμος των μεγάλων γάλλων κυρίων, ήταν τόσο μακριά από τον κόσμο της ακαδημαϊκής κοινότητας που δεν ανησύχησε καθόλου γι ' αυτό. Αυτό με κάνει να θυμηθώ ένα πολύ ωραίο επεισόδιο που τον αφορά.
Ποιό επεισόδιο; Χρόνια αργότερα, εγώ και άλλοι κοινοί φίλοι, αποφασίσαμε ότι ήταν ώρα να πάρει ένα τιμητικό πτυχίο. Στην πρόταση αυτή, ο Jean δίστασε για μεγάλο χρονικό διάστημα, έως ότου ένα βράδυ μου είπε: « Renzo, σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ όλους, πολύ ευγενικό εκ μέρους σας, αλλά δεν το θέλω το πτυχίο. Επιτρέψτε μου να πεθάνω μέσα στην άγνοια. "
Τώρα, όμως, το Beaubourg είναι κάτι κλασικό, οι Παριζιάνοι το σέβονται. Βλέπετε, κάθε κτίριο ακόμη και το πιο αναμενόμενο, ακόμα και αν είναι σημείο αναφοράς, στην αρχή έχει πάντα ένα μειονέκτημα, είναι νέο, δεν ανήκει στις Μητροπόλεις.
Κι εδώ συνέβη μια μεταμόρφωση; Αμέσως μετά το άνοιγμα του, το Beaubourg άρχισε να αποτελεί αντικείμενο μιας αυξανόμενης αγάπης. Στην αρχή υπήρχε ένας πολύ σαφής διαχωρισμός ανάμεσα σε εκείνους που το αγάπησαν και σε εκείνους που το μίσησαν. Με το πέρασμα του χρόνου έχει γίνει δεκτό και μεταβολίζεται από τους Παριζιάνους και οι θαυμαστές του αυξάνονται από μήνα σε μήνα.
ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΉΣ. ΕΊΝΑΙ ΒΙΟΤΙΚΉΣ ΣΗΜΑΣΊΑΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΎΜΕ ΝΑ
8 M A G A Z I N E