Reader's Digest / Het Beste oktober 2013 | Page 33

volgde waren acht lange jaren van
marteling. Terugkijkend hebben
sommige dagen een diepere indruk
achtergelaten dan andere. ‘We
wisten dat wie op woensdag rond
de middag werd opgeroepen voor
een verhoor, niet meer terugkwam.
Woensdag was namelijk executiedag.
We telden dan de schoten zodat we
wisten hoeveel mensen er die dag
niet zouden terugkeren.’
Na acht jaar werd Azam plotseling vrijgelaten. ‘Waarschijnlijk
dachten ze dat degenen die het hadden overleefd mentaal zo gebroken
waren dat ze geen bedreiging meer
vormden.’ Met de hulp van mensensmokkelaars vluchtte ze naar Zweden, waar een van haar zussen
woonde. Met steun van haar zus veroverde Azam stapje voor stapje haar
leven terug. Zweeds leren was haar
eerste stap op weg naar vrijheid.
Vervolgens behaalde ze de benodigde kwali?caties om naar de uni-

versiteit te kunnen gaan waar ze sociologie studeerde. Azam ontdekte
dat ze daarmee voldoende mogelijkheden had en wilde het graag goed
doen in haar nieuwe thuisland.
In 1994 raakte ze bij een kleinschalig sociaal project betrokken dat psychosociale steun verleent aan jonge
migranten met familieproblemen.
‘Toen jonge vrouwen me vertelden
hoe ze thuis werden behandeld, vond
ik dat ik moest helpen. Ze kregen niet
de liefde die ik thuis had gekend, een
liefde die me kracht had gegeven.
Maar ik wist ook, na jaren van gevangenschap, wat traumatisering betekent.’ Het kleine project groeide uit
tot een groot netwerk dat jonge
mannen en vrouwen helpt.
Op deze zomerochtend in 2013, in
het kantoor van Azam, stoppen
Adriana’s handen met trillen. Het
meisje staart naar het gezicht van de
vrouw voor haar. ‘Je hebt gelijk,’ zegt
ze. ‘Ik vertrouw je.’ I
azam Qarai
wijdt haar
leven aan het
helpen van
jonge mannen
en vrouwen
die worstelen
met problemen in hun
familie.

31