Reader's Digest / Het Beste oktober 2013 | Page 33

volgde waren acht lange jaren van marteling. Terugkijkend hebben sommige dagen een diepere indruk achtergelaten dan andere. ‘We wisten dat wie op woensdag rond de middag werd opgeroepen voor een verhoor, niet meer terugkwam. Woensdag was namelijk executiedag. We telden dan de schoten zodat we wisten hoeveel mensen er die dag niet zouden terugkeren.’ Na acht jaar werd Azam plotseling vrijgelaten. ‘Waarschijnlijk dachten ze dat degenen die het hadden overleefd mentaal zo gebroken waren dat ze geen bedreiging meer vormden.’ Met de hulp van mensensmokkelaars vluchtte ze naar Zweden, waar een van haar zussen woonde. Met steun van haar zus veroverde Azam stapje voor stapje haar leven terug. Zweeds leren was haar eerste stap op weg naar vrijheid. Vervolgens behaalde ze de benodigde kwali?caties om naar de uni- versiteit te kunnen gaan waar ze sociologie studeerde. Azam ontdekte dat ze daarmee voldoende mogelijkheden had en wilde het graag goed doen in haar nieuwe thuisland. In 1994 raakte ze bij een kleinschalig sociaal project betrokken dat psychosociale steun verleent aan jonge migranten met familieproblemen. ‘Toen jonge vrouwen me vertelden hoe ze thuis werden behandeld, vond ik dat ik moest helpen. Ze kregen niet de liefde die ik thuis had gekend, een liefde die me kracht had gegeven. Maar ik wist ook, na jaren van gevangenschap, wat traumatisering betekent.’ Het kleine project groeide uit tot een groot netwerk dat jonge mannen en vrouwen helpt. Op deze zomerochtend in 2013, in het kantoor van Azam, stoppen Adriana’s handen met trillen. Het meisje staart naar het gezicht van de vrouw voor haar. ‘Je hebt gelijk,’ zegt ze. ‘Ik vertrouw je.’ I azam Qarai wijdt haar leven aan het helpen van jonge mannen en vrouwen die worstelen met problemen in hun familie. 31