και η ίδια , η πολεμική ανταπόκριση δεν είναι απλή υπόθεση , γί αυτό υπάρχουν πολλές πιστοποιήσεις και εκπαιδεύσεις οι οποίες είναι απαραίτητες για να βρεθεί ο / η δημοσιογράφος στο πεδίο κατάλληλα προετοιμασμένος , τα ελληνικά μέσα όμως δεν επενδύουν επαρκώς στο πολεμικό ρεπορτάζ , με αποτέλεσμα οι ανταποκριτές να πηγαίνουν στο πεδίο της μάχης χωρίς να είναι σωστά προετοιμασμένοι . Ακόμη , στο πλαίσιο της κάλυψης ανθρωπιστικών κρίσεων , η Ελβίρα βρέθηκε και στην Τουρκία τον Φεβρουάριο του 2023 για δέκα μέρες , για την κάλυψη των καταστροφών από τους ισχυρούς σεισμούς .
Η Ελβίρα αρχικά μας αναφέρει πως ο κύριος λόγος που επέλεξε την πολεμική ανταπόκριση και την ανταπόκριση γενικότερα ήταν οι συγκινήσεις και η αδρεναλίνη που προσφέρει αυτή η πλευρά της δημοσιογραφίας . « Είναι σαγηνευτικό να πηγαίνεις εκεί από όπου φεύγουν όλοι και να είσαι μάρτυρας της ιστορίας .
Στην αρχή αυτό αρκεί ως κίνητρο για να πας σε οποιαδήποτε τέτοια άσχημη συνθήκη », σχολιάζει . Τις πρώτες μέρες που βρίσκεται κάποιος ως ανταποκριτής στο πεδίο , « αισθάνεται ότι κάνει κάτι καλό , αποκαθιστά την αλήθεια που εκείνη την στιγμή βάλλεται », στην συνέχεια όμως « όταν βιώσεις το ζοφερό κομμάτι της σύγκρουσης που είναι να βλέπεις σορούς ανθρώπων , να μυρίζεις την αποσύνθεση και να σε κατακλύζει αυτό …, να έχεις την οσμή του θανάτου στα ρουθούνια σου , να βλέπεις διαμελισμένα σώματα παιδιών , πτώματα να ξεθάβονται από τα συντρίμμια , να κλαίνε οι άνθρωποι και να ουρλιάζουν γιατί έχασαν τους δικούς τους , αυτό είναι πολύ επιβαρυντικό για την ψυχολογία σου ». Αναφορικά με το πώς διαχειρίζεται ο δημοσιογράφος αυτό το δύσκολο κομμάτι που τον καταβάλλει , η Ελβίρα μάς απαντά « με το υποστηρικτικό φιλικό και οικογενειακό μου περιβάλλον , δεν κάνω ψυχοθεραπεία ». Εξάλλου , όπως μας τονίζει , τα μέσα δεν έχουν τέτοια « εργαλεία », ώστε να υποστηρίζουν
43