QubIT, Issue no3 Qubit, Τεύχος 3o | Page 44

Q-ANALYSES.

ΣΥΝΟΨΗ.

Το fact-checking εμφανίστηκε πρώτη φορά στις αίθουσες σύνταξης, όπου οι επαληθευτές πληροφοριών (fact checkers) “εργάζονταν στις αίθουσες σύνταξης για να διορθώνουν και να επαληθεύουν ισχυρισμούς σχετικούς με γεγονότα που περιελάμβαναν οι δημοσιογράφοι στα άρθρα τους”[1]. Η επαλήθευση δίνει τη δυνατότητα στους δημοσιογράφους να αναγνωρίζουν εάν το περιεχόμενο μιας είδησης είναι αυθεντικό ή εάν είναι λανθασμένο και παραπλανητικό. Επομένως, είναι άκρως σημαντική για την αξιοπιστία του δημοσιογράφου αλλά και του ίδιου του μέσου στο οποίο εργάζεται. Αυτό, άλλωστε, αποτέλεσε κοινό σημείο σε όλες τις συνεντεύξεις και έρευνες. Δεδομένης της τεχνολογικής ανάπτυξης,

έχουν δημιουργηθεί καινούριες μέθοδοι επαλήθευσης των προερχόμενων από το Διαδίκτυο ειδήσεων, οι οποίες είναι πολύ βοηθητικές για τους δημοσιογράφους. Ενδεικτικά, για παράδειγμα η γεωτοποθεσία, που είναι μια διαδικασία  προσδιορισμού του τόπου καταγραφής ενός βίντεο ή μιας εικόνας, και η ανάλυση σκιών, που αποτελεί τρόπο διερεύνησης μιας φωτογραφίας ή ενός βίντεο μέσω της εξέτασης  της εσωτερικής συνέπειας κάθε ορατής σκιάς[2]. Για να αξιοποιηθούν αυτές οι μέθοδοι, όμως, απαιτείται εκπαίδευση πάνω στις συγκεκριμένες πλατφόρμες, ιδιαίτερα για τους δημοσιογράφους μεγαλύτερης ηλικίας. Ακόμη, είναι αναγκαίο να ενταχθούν μαθήματα στις πανεπιστημιακές αίθουσες για να προετοιμάσουν την νέα γενιά δημοσιογράφων.  Πολλές φορές το fact checking δεν αναγνωρίζεται ως μία ξεχωριστή μορφή δημοσιογραφίας. Αυτό οφείλεται είτε στο ότι δεν υπάρχει η κατάλληλη εκπαίδευση, όπως ήδη αναφέρθηκε παραπάνω, είτε στο ότι οι δημοσιογράφοι φοβούνται ότι μπορεί να σημαίνει την παραγκώνισή τους.

-44-