Επιπρόσθετα, το σύνολο των συνεντευξιαζόμενων επισημαίνει την αυξημένη δυσπιστία του κοινού απέναντι στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, πριν ακόμη κάνει την εμφάνισή του, το φαινόμενο των fake news. Η δημοσιογραφική πρακτική δεν είχε καταφέρει να παγιώσει την ανεξαρτησία της από οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, αλλά ούτε και να εδραιώσει μια εν γένει ισχυρή δημοσιογραφική κουλτούρα. Σχετικά, τώρα, με το πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα της παραπληροφόρησης, η πλειονότητα των συνεντευξιαζόμενων προκρίνει παραδοσιακές μεθόδους διασταύρωσης της πληροφορίας (πηγές, επίσημα στοιχεία), ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τονίζεται και η διάσταση της εμπειρίας του/ης δημοσιογράφου στο να ‘καταλαβαίνει’/‘αναγνωρίζει’ την παραπληροφόρηση.
Πάντως, το σύνολο των συνεντευξιαζόμενων δεν χρησιμοποιεί νέες μεθόδους και τεχνικές επαλήθευσης ψηφιακού περιεχομένου (fact-checking) και αναγνωρίζει έναν συμπληρωματικό ρόλο στους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό, δηλαδή τους fact-checkers. Η συμβολή τους, σύμφωνα με τους συνεντευξιαζόμενους, στην δημοσιογραφία και στην ανάδειξη της αλήθειας στα ρεπορτάζ θα ήταν πιθανή μόνο εάν διασφαλιζόταν η ανεξαρτησία των σχετικών οργανισμών/φορέων. Ενώ σχεδόν όλοι κρίνουν θετικά ανάλογες προσπάθειες στο εξωτερικό, το σύνολο των συνεντευξιαζόμενων τονίζει την απουσία και αδυναμία σύστασης αντίστοιχων αξιόπιστων fact-checking οργανισμών στην Ελλάδα.
-43-