Powoływanie landratów w Prusach Południowych ( 1793 – 1806 )
21
Obietnice Hoyma dotyczące wyłaniania kandydatów na to stanowisko w drodze wyborów znalazły urzeczywistnienie za rządów jego następcy 51 . Wybory landrata powiatu wieluńskiego odbyły się 29 czerwca 1803 r ., nadzór nad ich przebiegiem powierzono radcy kamery Bernardowi v . Viebig 52 . Z treści raportu , który sporządzono dla władz w Berlinie ( 6 sierpnia 1803 r .), wynika , że miały one charakter bezpośredni i były jawne . Na 56 uprawnionych do głosowania , właścicieli dóbr rycerskich na terenie powiatu , głosy oddało 49 , osobiście lub poprzez pełnomocników . Tak wysoką frekwencję zawdzięczać należy nie tylko emocjom , jakie wzbudzał wybór nowego landrata , ale również sposobowi , w jaki miano tego dokonać . Odżyły zapewne wspomnienia z czasów Rzeczypospolitej , kiedy to szlachta wieluńska na sejmikach w miejscowej farze decydowała o najważniejszych sprawach swojej ziemi . Do wyborów stanęło 3 kandydatów : Randow , wieloletni powiatowy radca sprawiedliwości , Kołdowski , właściciel Marzęcic w pow . radomszczańskim , oraz J . Topolski z Czernic , wspomniany wcześniej deputowany powiatowy , w czasach I Rzeczypospolitej pisarz grodzki wieluński . Na pierwszego z nich oddano 27 głosów , Kołdowski otrzymał 21 , a Topolski tylko 1 . Charakteryzując poszczególnych kandydatów , autorzy raportu zwracają uwagę , że zwycięzca Randow nie jest szlachcicem , choć powoływał się na posiadany indygenat południowopruski oraz fakt posiadania krewnych stanu szlacheckiego . Drugi z konkurentów , Kołdowski , nie spełniał wymogów stawianych kandydatom na tego rodzaju stanowisko : nie był przygotowany merytorycznie , ponadto nie znał języka niemieckiego („ kein qualificirter Subject , kaum Deutsch ”). Kamera zaproponowała przeprowadzenie nowych wyborów , gdyby król nie zdecydował się na osobę Randowa , nie wykluczyła jednak , że ten nada mu szlachectwo , czym obali główny zarzut jego przeciwników . Autorzy raportu zwracają uwagę na szacunek , jakim cieszył się Randow w powiecie ( geachteter Mann ). Tenże , wkrótce po wyborach w piśmie do ministra Vossa ( 2 sierpnia 1803 r .) stwierdza , że nabył w powiecie niewielki majątek ziemski oraz posiada indygenat południowopruski . O swoim głównym konkurencie , Kołdowskim , pisze , że nie zna j . niemieckiego oraz przepisów („ ein National Pole , der deutschen Sprache , Verfassung und Gesezzen des Landes vollig unkundig ”), na dodatek nie zamieszkuje na terenie powiatu . Nie jest to jedyne pismo , które Randow skierował do szefa prowincji , również
51
Autor pracy Die ehemaligen Beamten des abgetretenen Preuss . Antheils von Polen , ihre Zahl , Geschichte , Lage und Rechte . Geschildert von einen ihrer Unglücksgefährten Ein Beitrag zur künftigen Geschichte unserer Zeiten , Gleiwitz 1809 , s . 35 , fakt ten wymienia jako jedno z największych osiągnięć ministra Vossa podczas zarządzania prowincją .
52
K . Walczak , Loże masońskie i organizacje parawolnomularskie Kalisza , Kalisz 2004 , s . 10 i inne podaje pisownię Fiebig .