LIFE STYLE
ΈΧΩ ΘΈΜΑ ...
7 ΧΡΌΝΙΑ ΦΑΓΟΎΡΑΣ
Ισχύει τελικά ο μύθος ή όχι … Τι λένε οι έρευνες ;
Αρχικά τα « 7 χρόνια φαγούρας » περιέγραφαν μια δερματική μεταδοτική πάθηση που διαρκούσε 7 χρόνια και τα συμπτώματα αποτελούνταν από δερματικά εξανθήματα , έντονη φαγούρα και δυσφορία . Θεωρήθηκε ασθένεια που απειλούσε κυρίως τους στρατιώτες , αφού στην ανατολή του 20ου αιώνα ταλαιπωρούσε μεγάλο μέρος του στρατού των ΗΠΑ . Στην πορεία η φράση γενικεύτηκε ως μια μεταφορά για οτιδήποτε θεωρείτο ενοχλητικό . Κάπως έτσι , έφτασε να περιγράφει και τους γάμους όταν κατέληγαν δυσφορικοί . Την φράση έκανε ακόμα πιο γνωστή η ομώνυμη ταινία του 1955 με την Merilyn Monroe και τον Tom Ewell , που περιέγραφε τις κωμικές περιπέτειες ενός πιστού συζύγου που μετά από 7 χρόνια έγγαμου βίου , αποφάσισε να απατήσει την γυναίκα του .
ΙΣΧΎΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ ;
Είναι το 7ο έτος ορόσημο για ένα γάμο ; Και αν τα ζευγάρια επιβιώσουν αυτό το χρονικό διάστημα μετά είναι έξω από « τη ζώνη κινδύνου »; Η βιβλιογραφία κάνει λόγο για μια περίοδο που αποκαλείται « μήνας τους μέλιτος », περιγράφοντας τους πρώτους μήνες της κοινής ζωής των νεόνυμφων , όπου οι σύντροφοι « βλέπουν μέσα από ροζ γυαλιά ». Με το πέρας των πρώτων μηνών , η πραγματικότητα μπαίνει σιγά-σιγά στη ζωή του ζευγαριού , βγάζοντας στην επιφάνεια τις δυσκολίες της συμβίωσης , με τις πρώτες ουσιαστικές διαμάχες και συγκρούσεις , παρέα με την γκρίνια και την κρεβατομουρμούρα . Σε αυτές τις περιπτώσεις τα « 7 χρόνια φαγούρας » περιγράφουν την φθίνουσα πορεία της συζυγικής σχέσης , με αποκορύφωμα τον 7ο χρόνο , όπου η δυσφορία των συντρόφων , η βαρεμάρα , η τάση για απιστία και η πιθανότητα διαζυγίου κλιμακώνονται .
ΤΙ ΛΈΝΕ ΟΙ ΈΡΕΥΝΕΣ ;
Στοιχεία από το αρχείο πληθυσμού των Η . Π . Α ., έδειχναν πως η μέση διάρκεια των γάμων που κατέληγαν στο διαζύγιο μετρούσαν 7,5 χρόνια το 1963 και 6,5 χρόνια το 1975 . Παρόμοια ευρήματα παρουσιάζουν και πολλές νεότερες βιβλιογραφικές αναφορές , υποστηρίζοντας πως τα περισσότερα έγγαμα ζευγάρια βιώνουν , σταδιακά αλλά σταθερά , μια πτώση στην ποιότητα του γάμου , με την περίοδο κοντά στον 7ο χρόνο να θεωρείται η πιο επικίνδυνη . Η εξήγηση για αυτό είναι πως οι σύντροφοι έχουν την τάση να επανεξετάζουν τις αποφάσεις ζωής με το πέρασμα του χρόνου . Παράλληλα , η τεκνοποίηση συχνά αποτελεί αιτία που τα ζευγάρια δηλώνουν λιγότερο ικανοποιημένα από τη σχέση αφού ο χρόνος που κανείς ξοδεύει στην φροντίδα των παιδιών είναι χρόνος που αφαιρείται από τη φροντίδα της σχέσης . Βέβαια , θα πρέπει να αναφέρουμε ότι σε παρόμοια αποτελέσματα κατέληξαν και έρευνες που μέτρησαν την ικανοποίηση των ζευγαριών μετά από 4 αλλά και μετά από 8 χρόνια έγγαμου βίου , ενώ άλλα δεδομένα υποδεικνύουν την πρώτη δεκαετία ως πιο επικίνδυνη συνολικά και όχι τον 7ο χρόνο ειδικά . Πρόσφατη ανάλυση του Office for National Statistics ( ONS ) του Ηνωμένου Βασιλείου κατέδειξε πως πλέον οι γάμοι έχουν μεγαλύτερη διάρκεια , αφού η πλειοψηφία των διαζυγίων προέκυπτε στα 11,7 χρόνια έγγαμου βίου το 2014 , ενώ ο αντίστοιχος χρόνος για το 1985 ήταν τα 8,9 χρόνια . Αυτή η διαφορά αιτιολογείται στο γεγονός πως οι άνθρωποι πλέον μπαίνουν στον γάμο σε μεγαλύτερες ηλικίες , πιο συνειδητά και χωρίς την πίεση των γονέων όπως γινόταν στο παρελθόν . Επομένως δίνουν και περισσότερο περιθώριο να δουλέψουν πάνω στα προβλήματα που πιθανόν να προκύπτουν μέσα στη μακροχρόνια σχέση . Με βάση το Ιατρικό Αρχείο του χώρου μας , οι άνθρωποι που μας επισκέπτονται με αίτημα τα προβλήματα στην σχέση τους έχουν μεγάλες αποκλίσεις βάση φύλου . Οι παντρεμένοι άνδρες που δηλώνουν προβλήματα στη σχέση , δυσφορία και σκέψεις χωρισμού , έχουν μέσο όρο γάμου τα 21,1 έτη , ενώ οι γυναίκες τα 11,6 έτη . Φαίνεται λοιπόν ότι οι γυναίκες αντιλαμβάνονται νωρίτερα την προβληματική σχέση και αναζητούν λύσεις στα αρχικά στάδια του προβλήματος . Από την άλλη πλευρά , αυτό μας δίνει και την εικόνα της χρονιότητας της σχέσης , της ρουτίνας και πιθανά μιας αφημένης συζύγου , που προβληματίζει τον άνδρα μετά την πρώτη εικοσαετία της κοινής τους ζωής , που σηματοδοτείται από την αποχώρηση των παιδιών από το σπίτι . Ας μην ξεχνάμε πως σήμερα , τα διαζύγια της μέσης ηλικίας , γνωστά και ως « γκρίζα διαζύγια », παρουσιάζουν έντονη αύξηση , με βασικές αιτίες την κρίση μέσης ηλικίας αλλά και το « χάσιμο » του ζευγαριού που στα χρόνια της κοινής ζωής ήταν επικεντρωμένα στο μεγάλωμα των παιδιών . Εν κατακλείδι , τα ερευνητικά δεδομένα δίνουν διαφορετικές εικόνες ως προς τη χρονική επικινδυνότητα ενός γάμου και ο 7ος χρόνος πιθανά στιγματίστηκε , χωρίς απαραίτητα να είναι ο ένοχος . Αυτό στο οποίο φαίνεται να συμφωνεί ο βασικός όγκος της βιβλιογραφίας αλλά και η κλινική μας εμπειρία , αφορά τη φθίνουσα πορεία της σχέσης όσο τα χρόνια περνούν , για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω και για πολλούς ακόμα . Ο χρόνος ο ίδιος , οι αλλαγές στους συντρόφους και στα θέλω τους , τα παιδιά , η αφημένη εικόνα , οι προτεραιότητες , οι επαγγελματικές υποχρεώσεις , η ρουτίνα και η βαρεμάρα , το σεξ που δεν γίνεται ή γίνεται καθήκον , η κακή επικοινωνία , η εχθρότητα και η αδιαφορία . Αν αφεθούμε σε αυτά , αργά ή γρήγορα η … « φαγούρα » θα μας βρει . Από εκεί και έπειτα όμως , κανένας γάμος δεν είναι καταδικασμένος εφόσον οι σύντροφοι επιλέγουν συνειδητά ο ένας τον άλλον και διεκδικούν την ποιότητα της σχέσης . Ακόμα και αν υπάρξουν προβλήματα , φορτίσεις και απογοητεύσεις , το ζευγάρι μπορεί να δει την επόμενη μέρα , αν το επιθυμεί !
26 PRIMETIME