Poznański Rocznik Archiwalno - Historyczny R. 16 (2013) | Page 70

70 Grażyna Tyrchan, Marek Szczepaniak zwłaszcza te drugie, sporym zainteresowaniem8. Jednakże by stać się atrakcyjną dla szkół bazą „Materiałów źródłowych” powinny zostać zmodernizowane. Wystawa jako prezentacja materiałów źródłowych przygotowanych do wykorzystania jako materiał dydaktyczny spełniać musi pewne dodatkowe wymogi. W ostatnich czasach pojawiły się materiały dydaktyczne zawierające zarówno reprodukcje materiałów źródłowych jak i obszerny komentarz historyczny. Nie zawsze jednak aparat dydaktyczny będący ich integralną częścią spełnia oczekiwania współczesnych nauczycieli. Najpoważniejszą bolączką jest brak powiązania obudowy dydaktycznej z prezentowanymi źródłami historycznymi. Pytania odwołujące się do znajomości poszczególnych tekstów źródłowych, odnoszą się do informacji zawartych w komentarzu historycznym, zaś samo źródło jest przedstawione w tak okrojonej formie, że nie mówi o niczym i faktycznie funkcję źródła informacji przestaje pełnić. Niewiele jest do tej pory na stronach internetowych archiwów państwowych scenariuszy wystaw, które obok wyboru źródeł zawierają propozycje ich wykorzystania w postaci przedstawienia skierowanych do uczniów poleceń, określenia zagadnień z którymi powinni się zapoznać oraz pytań, na które w wyniku analizy źródła potrafią odpowiedzieć. Polskie archiwa państwowe, poza archiwami centralnymi, są instytucjami o charakterze regionalnym. Większość nauczycieli posiadających wykształcenie akademickie jest specjalistami w swojej dziedzinie, nie zawsze jednak łączy się to z zainteresowaniem regionalistyką. Ilość godzin dydaktycznych przeznaczonych na poszczególne przedmioty szkolne wymusza dyscyplinę w realizacji treści przewidzianych w podstawie programowej. Nauczyciel nie ma czasu, a często i nie widzi potrzeby wprowadzenia na lekcji treści regionalnych. Nie wszyscy są pasjonatami „sprzedającymi” swoje zainteresowania na zajęciach dodatkowych. Materiały ikonograficzne, przeważające najczęściej na wystawach, nie zawsze są łatwe do zinterpretowania. Widoki dawnych ulic, budynków czy wnętrz często nie są kojarzone z ich dzisiejszym wyglądem. Brak identyfikacji tego co jest teraz, z tym co było wcześniej, powoduje brak zainteresowania tematem. Jeszcze gorzej jest ze źródłem pisanym. Specyfiką źródeł archiwalnych jest fakt, iż są to głównie źródła tekstowe, znacznie rzadziej źródła ikonograficzne. Ich wykorzystanie nie jest możliwe przez osoby nie znające paleografii, neografii, bądź języka w którym dokument jest napisany. Przy pobieżnej analizie wyników ankiety zdziwienie może budzić pozorna sprzeczność między znacznym zapotrzebowaniem na materiały źródłowe, a niewielkim na wystawy. Pogłębiona analiza pozwala jednak na częściowe wyjaśnienie owej rozbieżności. Użyte w ankiecie pojęcie „Materiały źródłowe” sugerować może, że prezentowane są one w gotowej do wykorzystania na lekcji formie. Przykładowo spośród 28 wystaw on-line przygotowanych przez AP w Piotrkowie Trybunalskim najpopularniejsza miała ponad 9400 wyświetleń, a 6 z nich miało ponad 7 000 wejść. Razem wystawy obejrzało 112 379 osób;http://www.piotrkow-tryb.ap.gov.pl [dostęp: 22 maja 2013 r.] 8