126
Artur Bądkowski
rodzinie, pracy w największym poznańskim zakładzie pracy – w Zakładach Przemysłu Maszynowego im. H. Cegielskiego [ dalej HCP ] na stanowisku inżyniera, a później I sekretarza Komitetu Zakładowego. Nie był to więc typowy partyjny działacz przyzwyczajony do dyplomatycznego lawirowania w sieci towarzyskopartyjnych rozgrywek i koterii. Nie można jednak powiedzieć, że był to człowiek nieznany w szeregach partyjnych. W latach 1951-1956 był on członkiem Związku Młodzieży Polskiej, później Zrzeszenia Studentów Polskich. W szeregi PZPR został przyjęty 20 maja 1960 r. W tym też roku rozpoczął pracę w Zakładach Przemysłu Maszynowego im. H. Cegielskiego. Z tym zakładem pracy związana była jego kariera zawodowa i partyjna. W listopadzie 1980 r. został tam I sekretarzem KZ PZPR. Szczególna rola tego największego zakładu pracy w Poznaniu i późniejsza jego działalność w okresie poprzedzającym konferencję wojewódzką w strukturach Wojewódzkiego Zespołu Zjazdowego, szczególnie aktywność w tzw. Zespole IX mająca na celu wykrycie nadużyć i nieprawidłowości poprzedniej ekipy, które do dzisiaj stanowią dla badaczy jedno z ciekawszych zagadnień, które trudno jednak opisać, umożliwiły mu objęcie najważniejszego stanowiska w strukturach wojewódzkich PZPR 4. Kojarzony był on ze środowiskiem w partii kontestującym działania dotychczasowych elit w województwie. Postawa Skrzypczaka podczas nietypowej Konferencji Wojewódzkiej oraz porozumienie na niej przedstawicieli PZPR z HCP, innych zakładów pracy i Uniwersytetu umożliwiło mu wybór na I sekretarza KW PZPR w Poznaniu 5. Jego dotychczasowa kariera związana z zakładem przemysłowym była źródłem specyficznych doświadczeń życiowych. Podejmowane przez niego decyzje były różnie oceniane przez miejscowy aparat partyjny. Kontrowersyjne – przysparzały mu zapewne popularności wśród szeregowych członków partii i mieszkańców Poznania. Jednak szczególnie decyzje kadrowe przysporzyły mu wielu wrogów. Dość powiedzieć, że jak sam później wspominał, w KW w Poznaniu wymienił 50 % działaczy, a starając się uporządkować sprawy personalne pozbawił partyjnych pensji wielu byłych pracowników politycznych, którzy nie zostali wybrani na kolejną kadencję, a tradycyjnie pobierali pensje z KW jeszcze przez kilka miesięcy, zanim znaleziono im nowe posady. Odsunięcie powiązanych z poprzednią ekipą ludzi musiało naruszyć wiele interesów i układów. Sam Skrzypczak nie miał z kolei jakiegoś zaplecza, które mogłoby bronić jego interesów w aparacie centralnym. Później się okazało, że KC PZPR było informowane za pomocą anonimów i powiązań towarzyskich o sytuacji w Poznaniu 6.
Bardzo ciekawą inicjatywą Edwarda Skrzypczaka, która musiała budzić szczególne zaniepokojenie na szczytach partyjnych władz była działalność nowego
4
APP, KW PZPR Poznań, akta osobowe, sygn. 13550; Archiwum Akt Nowych, Polska Zjednoczona Partia Robotnicza Komitet Cewntralny w Warszawie [ dalej:] KC PZPR, CK, sygn. CK / VII-1369( 10690).
5
„ Krytyka. Kwartalnik Polityczny”, Warszawa 1984, nr 18, s. 124.
6
Tamże, s. 128-130.