WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
gaan. De vraag die iedereen zich zou moeten stellen is “Help je een ander met het geven van een orgaan?”
Leg dat eens uit?
De voorlichting die er vanuit de overheid is, is een eenzijdige voorlichting en op emotie gericht. Zo van: ”Een leven redden, je hebt het in je". De vraag is of het voor de levensweg van iemand goed is. Help je er iemand echt mee? Een uiterst gevoelige vraag natuurlijk, die niemand voor een ander kan beantwoorden.
Hoe zie jij de informatievoorziening vanuit ziekenhuizen?
In de afgelopen jaren is er veel veranderd en verbeterd in de communicatie met naasten, de toekomstige nabestaanden. Dus dat proces is op zich goed geregeld. Slechts een enkele keer komt in het nieuws dat mensen onder druk gezet zijn om organen af te staan. Dus het zal zorgvuldig gaan in de meeste gevallen maar er zijn uitzonderingen. Maar hoe zorgvuldig protocollen ook worden nageleefd en uitgevoerd, dat wil niet zeggen dat het ook goed is op een ander niveau.
Kan je meer vertellen over dat andere niveau waar je het over hebt?
Tijdens het stervensproces laat je langzaam maar zeker je lichaam los en vertrekt de ziel met alle informatie en alle bewustzijn naar de geestelijke wereld. Dit is een andere dimensie en het is een proces dat tijd kost. Het is niet zo dat je je laatste adem uitblaast en dat is dan dat.
Op de operatietafel worden hersendode patiënten niet onder narcose gebracht omdat hersendood ‘dood’ is. Zij krijgen wel spierverslappers en sterven feitelijk op de operatietafel aan het uitnemen van de organen. Als iemand hersendood wordt verklaard en deze persoon heeft in het donorregister aangegeven geen donor te willen zijn dan wordt de patiënt van de medicatie en de beademing afgehaald en kan vervolgens sterven in bijzijn van familie of vrienden.
Wat weet je van de verhalen van mensen die een nieuw orgaan hebben gekregen en nieuwe karaktertrekken of nieuwe smaken ontwikkelen?
Ja, dat klopt, er zijn talloze verhalen die dit bevestigen. Niet in Nederland omdat in ons land de donor anoniem blijft maar wel in Amerika en elders in de wereld. Het komt voor dat iemand na een transplantatie een andere voorkeur voor voeding of een liefde voor een bepaalde hobby heeft, die terug te leiden is tot de donor. Deze verhalen worden vaak afgedaan als een broodje aap verhaal, maar ik vind dat het in ieder geval aangeeft dat het niet zo neutraal is als we denken of willen aannemen.
Wat kom je tegen in je praktijk rondom sterven in het algemeen?
Er komt steeds meer aandacht voor de dood. Zo zijn er nogal wat televisieprogramma’s en publicaties die inzoomen op mensen in hun laatste levensfase,