Pioniers Magazine oktober/ november/ december 2017 Thema: Taboes | Page 78

gestagneerde rouw. Het effect hiervan is divers, maar herken je als je goed in je organisatie rondkijkt direct. Je ziet bijvoorbeeld medewerkers die zeer negatief praten over het bedrijf, die volledig in de weerstand zitten, die zich niet committeren of in het ergste geval op de lijst van verzuim staan met bijvoorbeeld een burn-out. (in de afbeelding de achterdeurtjes).

Een belangrijke vraag die ik elke leidinggevende zou stellen is: “Hoe ga jij zelf om met verlies, wat doet het met jou? Heb je een beeld bij de hoeveelheid van verlieservaringen die een mens in zijn leven meemaakt? Hoe ga jij om met iemand die verlies treft?

Los van het feit dat er op jaarbasis circa 140.000 mensen in Nederland sterven zal het je wellicht verbazen hoeveel mensen er zeer regelmatig te maken krijgen met verlies en rouw. Verlies en rouw is niet iets wat alleen wordt ervaren bij het overlijden van dierbaren. Een reorganisatie, ontslag, emigratie, scheiding, verhuizing, ongewilde kinderloosheid, verandering van rol of functie, ziekte, miskraam of onbereikbare idealen zijn enkele voorbeelden van het moeten nemen van afscheid, verlieservaringen.

Verliezen op het werk of privé die onvoldoende in het leven vervlochten zijn, kunnen gaan stapelen. Een verandering op het werk kan dan bijvoorbeeld een trigger zijn voor eerder onverwerkt verlies. Het is dan ook van belang om als leidinggevende hier oog voor te hebben.

Het taboe op rouw en verlies een taboe

Staat hier iets tussen dat je herkent binnen jouw bedrijf? Zijn er situaties waarin jij als leidinggevende jezelf herkent, ziet dat je wellicht de binnenbocht genomen hebt? Het is klip en klaar: in mijn zoektocht naar de omgang met verlies, rouw en betekenis geven ben ik gestuit op een taboe. We hebben het er liever niet over, we vinden het lastig, we weten soms niet hoe er mee om te gaan en in sommige gevallen zijn we er ook gewoon bang voor. Bang omdat de pijn die je ziet bij de ander ook iets in jezelf kan raken, omdat je er dan niet om heen kunt en dan is het niet bespreekbaar maken soms een veilige weg.

Het is hoog tijd om verlies en rouw te erkennen en hieraan betekenis te geven, het onder ogen te durven zien en het uit de taboesfeer te halen. Als het je lukt, dan beloof ik dat het je zoveel gaat opleveren, dat je er zoveel rijker van wordt als mens en ook als organisatie.

Om het praktisch te maken, wil ik graag een koppeling maken met Servant-Leadership. In de kernwaarden van Servant-Leadership vind je alle handvatten om echt het verschil te kunnen maken. Het is een leiderschap van zijn en doen. Het nabij zijn, luisteren en de ruimte en regie bij de medewerker laten, zijn hierin steunend. Het is belangrijk dat je je eigen beelden/perspectief en ego opzij kunt zetten. Dat je echt kunt luisteren naar het verhaal van de medewerker en kunt horen wat hij of zij nodig heeft om de verandering, het verlies, aan te gaan. Vervolgens kan het ook heel hulpvol zijn als je goed kunt conceptualiseren, helderheid is voor veel mensen van belang. Weten waarom en hoe daar te komen, kan bijdragen aan het bewust worden dat het echt gaat veranderen. Ruimte geven aan de emoties en hier met empathie naar kunnen luisteren en kunnen voelen wat de ander nodig heeft.

WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL

-------

**In 1992 beschreef een Amerikaanse rouwdeskundige, William Worden dat rouwen hard werken is en niet iets is wat je alleen maar passief ondergaat.