wereld nog niet. Sterker nog: ik had helemaal niks met de bouw en wist helemaal niet hoe dat allemaal werkte. Dus omdat onze omgeving zo aandrong, gingen we ook te rade bij andere aannemers. Hoewel dat de standaard procedure is in de bouw, voelde het niet goed. Uiteindelijk hebben we gekozen op basis van vertrouwen en niet op basis van de laagste prijs. Eberhard was heel duidelijk over zijn visie en principes en wilde ook niet in prijs concurreren met andere aannemers.
Juist hierdoor heeft het ook gewerkt. Al snel werd duidelijk dat wanneer we de Grondulows met een traditionele aannemer gebouwd zouden hebben, we tegen veel dingen aan zouden lopen die als meerprijs doorberekend zouden worden. Het bouwteam van Eberhard ging er helemaal voor en bleek een betrouwbare partij. Dat was bijzonder, omdat we iets wilden bouwen dat nog nooit iemand had gebouwd. We hadden geen voorbeeld en we hadden ook nog niet overal een antwoord op. We hadden een bepaald budget en we wilden weten of het haalbaar was.
Tijdens het traject met Eberhard kwamen we financieel gezien voor het dilemma te staan waarbij we misschien dan toch maar voor een betondak moesten gaan. Maar voor ons voelde dat niet als gezond bouwen. Eberhard kwam met de oplossing en belde me ‘s avonds op met de mededeling: “Loes, ik heb een idee, misschien vind je het helemaal niets, maar wat als we nou een boomstammendak gaan creëren?” Dan ontstaat er iets. Zo is het ontwerpproces van de Grondulow gegaan. We zochten naar iemand die echt mee kon denken en tegelijkertijd was het spannend, ook voor mijn ouders, want als je in een wereld wordt geadviseerd om aan drie aannemers te vragen hun prijs op te geven en dat normaal blijkt te zijn, is het best pionieren om het anders te doen. Door de co-creatie is het zelfs beter geworden dan we hadden gedacht. Dat is het kenmerk van goede co-creatie, dat het altijd meer wordt dan de twee afzonderlijke delen.
Eberhard, hoe hoorde jij van het initiatief van ‘Koe in de Kost’?
Eberhard: Ik had net een drukke periode achter de rug met de opzet van een kenniscentrum voor duurzaamheid, naast ons bedrijf. Ik zat in mijn tentje in Italië en ik had geen zin in telefoon. Ik wilde drie weken gewoon even niks. Ik had net even mijn ouders gebeld en wilde de telefoon uitzetten, toen er een onbekend nummer belde. Ik nam op, hoewel ik ervan baalde. Iemand die ik kort ervoor gesproken had, belde me en tipte me over vakantieverblijven die gebouwd werden in Raalte. “Ze moeten ook een beetje duurzaam zijn, dat is echt iets voor jou”, zei hij. Ik dacht: “Ach, vakantiewoningen dat is altijd uitgeknepen werk en dat is eigenlijk niks.” Ik vroeg hem mij een mail te sturen, dan zou ik het wel lezen. Ik liet de mail een paar weken liggen en stuurde toen een reactie naar Loes. Een paar weken later volgde de afspraak waar Loes het al over had.
Hoe verliep jullie samenwerking?
Loes: Ik heb helemaal niks met de bouw. Ik had geen idee. Op mijn gevoel vertrouwen gaat best goed en we hadden een goed gevoel. In dit geval was het goed dat we niet alleen ons hoofd maar ook ons hart gevolgd hebben. De tijdsdruk voor de bouw was heel hoog. We hebben in januari de keuze gemaakt en in juli stonden de Grondulows er en moest de afwerking nog plaatsvinden. Het bouwteam is in mei begonnen. Elke keer als ik Eberhard belde als er iets was, zorgde hij dat alles in orde kwam en dat wij gerustgesteld werden. We hadden een samenwerking op basis van vertrouwen en niet op basis van “we hebben dit ingecalculeerd en ik zal mijn best doen maar ik kan niks garanderen.” Dat heb ik nooit van Eberhard gehoord. Dat is heel fijn. Zeker als je geen kennis hebt van bouwprocessen, dan moet je zo op iemand kunnen vertrouwen.