di ku shënimet e një profesori gjatë leksioni shkojnë
drejt e në fletoren e shënimeve të një studenti, pa
kaluar fare nëpër trutë e secilit më parë.”
(Të qeshura)
Kërkoj që të distancohem paksa nga Mark Twain
sidoqoftë. Mendoj që ajo për të cilën ai ankohej
nuk ishin universitetet por rasti i formatit të mësimnxënies së popullatës së parë me të cilat shumë
universitete sot harxhojnë kaq shumë kohë. Kështu që le të shkojmë akoma dhe më herët në kohë,
në kohën e Plutarkut, i cili ka thënë, “Mendja nuk
është një enë që duhet mbushur, por më shumë një
dru që duhet ndezur.” Dhe kështu mbase duhet të
shpenzojmë më pak kohë nëpër universitete duke
u përpjekur t’u mbushim mendjen studentëve tanë
me materiale dhe ligjërime, ngase duhet gjithnjë e
më shumë t’u ndezim atyre dëshirën për kreativitet,
imagjinatë dhe aftësitë e tyre për të zgjidhur problemet vetë vetëm duke folur me ta.
Dhe kur e bëjmë ne këtë? E bëjmë këtë kur zhvillojmë të mësuarit ndëraktiv gjatë kurseve tona. Kështu pra, ka shumë studime, duke përfshirë dhe këtë
që do të them tani, që tregojnë se nëse ushtrojmë
të mësuarit aktiv, duke ndërvepruar sakaq me studentët tanë në klasë, performanca përmirësohet në
çdo segment – në pjesëmarrje, në angazhim dhe
në të mësuarit si një test matës. Mund të shihni,
përshembull, që arritjet në vlerësim dyfishohen në
këtë eksperiment të vetëm. Mbase kështu duhet të
shpenzojmë kohën tonë në universitet.
Që ta përmbledhim, nëse mund të ofronim një eksperiencë nga më cilësoret në edukim për të gjithë
dhe falas, cila do të ishte ajo? Tre gjëra. Fillmisht
vendosjen e premisës që edukimi është një e drejtë
njerëzore, dhe çdokush me aftësinë dhe motivimin e
duhur mund të aftësohet me gjërat që i nevojiten për
të patur një jetë më të mirë për veten e tij, familjen
dhe komunitetin në përgjithësi.
Së dyti, të mundësonte të mësuarit në një kohë të
papërcaktuar. Është vërtet mëkat që për disa njerëz
të mësuarit ndalon sapo ata përfundojnë gjimnazin
apo dhe kolegjin. Duke patur këtë material në dispozicion, do të jemi të aftë të mësojmë nga një gjë të
re në çdo kohë që duam, edhe nëse kjo është vetëm
sa për të zgjeruar horizontin tonë apo për të ndryshuar jetët tona.
Dhe së fundmi, kjo do të mundësonte një valë të
gjerë risish, sepse talentë të jashtëzakonshëm mund
të gjenden kudo. Mbase Albert Einstein i ardhshëm
apo Steve Jobs i ardhshëm do të jetë duke jetuar
në ndonjë fshat të largët në Afrikë. Dhe nëse mund
t’i ofrojmë këtyre njerëzve një mundësi edukimi, ata
mund të jenë më pas të aftë për të menduar idetë e
mëdha në të ardhmen dhe ta bëjnë botën një vend
më të mirë për të gjithë.
Faleminderit shumë.
(Duartrokitje)
Daphne Koller është bashkëthemeluese
e Coursera dhe Profesoreshë në
Stanford University