Pse vetëm goca ka këtu?(të
qeshura)
Haha, Ajo pyetja tipike. Unë në fillim
nuk e kam patur të përcaktuar në
qoftë se do jenë vetëm goca apo
cuna. Zakonisht zumbën e pëlqejnë
njerëz mendjehapur, ndërsa njerëzit
e ngurtë, që nuk dalin nga vetvetja
janë më të prirur drejt sporteve
pak më monotone, prandaj e dija
që njerëzit që do vinin këtu do i
përkisnin kësaj kategorie. Por, në fillim
erdhën një grup gocash të cilat nga
atmosfera e krijuar u familjarizuan
shumë shpejt me njëra tjetrën
dhe me mua. Kur vinin meshkuj të
interesoheshin, gjenin vetëm grupe
gocash që i shihnin cuditshëm (qesh),
dhe ndiheshin pak në siklet. Kështu
vetëvetiu u krijuan klasa vetëm me
femra. Kemi patur për një periudhë
të shkurtër një grup meshkuj nga
“Sfide me peshë” tek “E diell”, të
cilët i trajnova për një nga sfidat.
Çunat ishin të çliruar nga komplekset
sidomos prej daljeve televizive dhe
arritën të përshtaten shumë shpejt me
zumbën.
Vura re që ke edhe klasa fëmijësh.
36
*
që mund të jetë përhapur pak fjala.
Megjithatë nuk e dija që kisha këto
Po, për momentin jemi shkëputur pasi dëshira brenda meje, thoja i dua për
kulturë, për diçka shtesë. Vazhdova
ka filluar shkolla, por do i rikthej së
shkollën, Administrim Biznesi, aty
shpejti. Ato klasa janë adhurim më
ku më drejtuan mami e babi. E
vete
diskutoja ndonjëherë me mamin të
Po origjina? Domethënë, si filloi e
shkoja te këto aktivitetet, po ajo
këmbngulte te shkolla. Kështu edhe
gjitha kjo?
mua më mori perpara monotonia
Epo meqënëse ti do origjinën…
e ditëve dhe nuk po kuptoja çfarë
po bëja, ku po shkoja. Mësova ta
(qesh) Që e vogël kam patur qef
doja degën, mbase nga vetë natyra
artet, këndoja, kërceja… Madje
ime…deri sa erdhi sezoni i parë…(të
kam bërë nja dy klasa kanto, ca
qeshura). Pata atë zhgënjimin tim,
klasa pjano, pak kërcim. Me kalimin
e kohës familja, shoqëria por
sepse tjetër gjë shisnin e tjetër gjë
edhe fakti se skam qenë nga ata
kërkonin nga ne. Kjo më shkaktoi
dhe mungesë vetëvlersimi. Mendoja,
fëmijët këmbngulës, më çuan drejt
kaq gabim e paskam patur këtë
përshtatjes me dëshirat e të tjerëve
trurin tim, krahasuar me të tjerët.
dhe nuk u mora me atë që doja. Por
Unë jam natyrë që kerkon sinergjinë,
edhe kur kam ardhur në universitet,
është ai ligji i tërheqjes mendoj
2+2=5, ndërkohë që duke filluar që
unë, sytë më shkonin te posterat
në shkollë nuk të jepet mundësia
për kreativitet. Aq inteligjencë sa
e “Shall we dance” apo gjërave të
të bëja çfarë donin të tjerët e kam,
ngjarshme dhe mendoja çfarë janë
nuk më mungon, po ku ishte kuptimi
këto. Në Lezhë, qyteti nga jam unë,
as nuk egzistonin këto gjëra. Madje
të jesh një robot?! Dhe e pëson
edhe tani me zumbën, vetëm çfarë
pak këtë shokun. Sa herë fillonte
viti i ri, filloja edhe unë me energji
i kam treguar unë shoqeve të mija,