morët vesh lajmin për çmimin?
Orhan Pamuk – Oh, po flija, dhe po mendoja se pas një ore
mbase do të shpallej fituesi i Çmimit Nobel, dhe pastaj dikush
do të më thoshte se kush e fitoi sivjet. Pastaj po mendoja se
çfarë kisha për të bërë sot, cila është puna ime për sot? Isha pak
përgjumësh. Pastaj ra telefoni, dhe unë që thashë: “Oh, ora ka
shkuar gati shtatë e gjysmë!” Ju e dini, këtu jam në New York dhe
nuk e dalloj dot kur del dielli dhe nuk po ndihesha mirë në ato
momente… U përgjigja në telefon dhe dikush më tha që kam
fituar Çmimin Nobel.
Adam Smith – Kjo është një telefonatë e jashtëzakoshme për t’ju
përgjigjur. Kishte një gëzim të madh në konferencën për shtyp kur u
shpall çmimi.
Orhan Pamuk – Vërtet? Oh, kjo është e mrekullueshme. Jam
shumë i lumtur të dëgjoj këtë gjë.
Në fakt kam takuar shumë gazetarë që kanë shprehur dëshirën që
unë ta fitoja këtë çmim, kështu që jam i lumtur për këtë gjë. Jam
shumë i kënaqur nga gjithë këto detaje. Shumë faleminderit.
Adam Smith – Ju jeni i pari shkrimtar turk që fitoni Çmimin Nobel në Letërsi. A i jep ky fakt dhënies së çmimit një domethënie të
veçantë për ju?
Orhan Pamuk – Epo, për fat të keq kjo e bën dhënien e çmimit
diçka shumë të veçantë në Turqi, gjë që është e mirë për Turqinë,
të marrë këtë çmim, por nga ana tjetër kjo është një çështje e
ndjeshme dhe politike dhe në një farë mënyre ka prirjen që kjo gjë
të shihet si një detyrim për Turqinë.
Adam Smith – Citimi për çmimin i referohet veçanërisht “kërkimit
tuaj për shpirtin melankolik të qytetit tuaj të lindjes” dhe ka një
35