պատկերը: Այնուամենայնիվ, հետխեթական փուլում Եփրատի արևմտակողմում խեթական քաղաքական ավանդույթների շարունակությունը, ի դեմս Մելիդի թագավորության, թույլ է տալիս ենթադրել, որ նախկին շփումները պետք է շարունակվեին 1: Չնայած խեթական դարաշրջանի Իսուվայի թագավորության մի շարք քաղաքային կենտրոններ, դատելով այստեղ իրականացված հնագիտական ուսումնասիրությունների տվյալներից( Նորշունթեփե, Քորուջութեփե, Դեղիրմենթեփե և այլն), տերության անկման շրջանում, ամենայն հավանականությամբ, լքվել էին 2, սակայն որոշակի շարունակականություն ենթադրվում է:
ՕԳՏԱԳՈՐԾՎԱԾ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Խաչատրյան Վ. Ն. 1998, Հայաստանը մ. թ. ա. XV-VII դարերում, Երևան: Մարտիրոսյան Ն. 1961, Պրպտումներ փոքրասիական անուններու մասին,
ՊԲՀ 3, 82-107:
Պետրոսյան Ա. Ե. 1997, Արամի առասպելը հնդեվրոպական առասպելաբանության համատեքստում և հայոց ազգածագման խնդիրը, Երևան: Պետրոսյան Ա. Ե. 2006, Արամազդ, Երևան: Ջահուկյան Գ. Բ. 1970, Հայերենը և հնդեվրոպական հին լեզուները,
Երևան: Ջահուկյան Գ. Բ. 1987, Հայոց լեզվի պատմություն. նախագրային ժամանակաշրջան, Երևան.
Սարգսյան Գ. Խ, 1988, Ուրարտական տերությունը և հայերը. – Բ. Ն. Առաքելյան, Գ. Բ. Ջահուկյան, Գ. Խ. Սարգսյան, Ուրարտու-Հայաստան, Երևան, 47-126:
Քոսյան Ա. Վ. 1997, Իսուվան( Ծոփքը) մ. թ. ա. XIII-XII դարերում, ՊԲՀ 1, 177- 194:
Քոսյան Ա. Վ. 1998, Իսուվան և Գորդիոնը( Համեմատական վերլուծություն), ՊԲՀ 3, 177-194:
Քոսյան Ա. Վ. 2002, Իսուվայի կրոնական կենտրոնները խեթական դարաշրջանում, ՄՄԱԵԺ XXI, 315-331: Քոսյան Ա. Վ. 2006, Արիացիները Պախխուվայում, ՄՄԱԵԺ XXV, 247-258: Капанцян Гр. 1948, Хайаса-колыбель армян, Ереван.
1
Նշենք այս առումով, որ հայ-փոքրասիական լեզվական շփումների և մասնավորապես հայերենի փոքրասիական շերտի գնահատման հարցում կարծիք կա, որ դրանց մեծ մասը կատարվել է լուվիերենից( Greppin 1978):
2
Տե ՛ ս Sevin 1991; Քոսյան 1997: 187-189; 1998 և այլն: 210