Sprawa Genovese zainicjowała falę badań nad biernością świadków , skłaniając psychologów , takich jak Bibb Latané i John Darley , do przeprowadzenia przełomowych badań . Badacze ci mieli na celu zrozumienie czynników wpływających na gotowość jednostek do interwencji w sytuacjach awaryjnych . Ich eksperymenty ujawniły , że obecność innych świadków często prowadzi do rozproszenia odpowiedzialności , jest to zjawisko psychologiczne , w którym jednostka znajdująca się w grupie ulega zmniejszeniu poczucia osobistej odpowiedzialności za podjęcie działania . Innymi słowy , im większa liczba osób obecnych w danej sytuacji , tym mniejsze prawdopodobieństwo , że którakolwiek z nich zdecyduje się interweniować czy wziąć odpowiedzialność za działanie .
Na przestrzeni lat sprawa Kitty Genovese miała trwały wpływ na społeczną świadomość . Zagrała kluczową rolę w inspirowaniu wprowadzenia systemów reagowania na sytuacje awaryjne , takich jak numer alarmowy 911 , który umożliwia jednostkom anonimowe zgłaszanie sytuacji awaryjnych . Ponadto sprawa skłoniła instytucje edukacyjne i społeczności do rozważenia barier psychologicznych hamujących interwencję świadków . Tragedia Kitty również przyczyniła się do powstania praw dobrego samarytanina . Jest to zasada etyczna lub prawna , która zachęca do udzielenia pomocy osobie znajdującej się w niebezpieczeństwie lub potrzebującej pomocy .
Termin ten często jest używany do opisania normy moralnej , która nakłada obowiązek na jednostki , by nie pozostawały obojętne wobec cierpienia czy potrzeb innych ludzi i aby udzielały pomocy , gdy jest to możliwe .
W niektórych krajach , takich jak Chiny , rodzina lub sama osoba poszkodowana może pozwać osobę , która “ nieumiejętnie ” ratowała ją w sytuacji wypadkowej . Prawo dobrego samarytanina nie pozwala na pozwanie osoby , która udzielała pomocy , nawet jeśli w procesie przypadkowo doprowadziła do śmierci ofiary .
W ostatnich latach podejmowane są wysiłki w celu przeciwdziałania bierności świadków poprzez kampanie edukacyjne , programy edukacyjne i promowanie poczucia odpowiedzialności w społecznościach . Zrozumienie mechanizmów psychologicznych leżących u podstaw bierności świadków jest kluczowe dla kształtowania kultury , w której jednostki czują się upoważnione do podjęcia działań i pomocy potrzebującym .
Tragiczna historia Kitty Genovese stanowi poruszające przypomnienie , że odpowiedzialność społeczna to nie tylko imperatyw moralny , ale także wspólny wysiłek . Poprzez uznanie historii bierności świadków i głęboki wpływ sprawy Genovese , społeczeństwo może dążyć do stworzenia środowiska , w którym jednostki są bardziej skłonne wychodzić naprzeciw , łamać bariery apatii i aktywnie przyczyniać się do dobra społeczeństwa .
Emilia Toczek