Obrazy tworzone z kolorowego szkła tworzyli już artyści Starożytnego Rzymu . Jeden z najstarszych zachowany egzemplarzy w Europie pochodzi z 1065 roku i znajduje się w katedrze a Augsburgu w Niemczech . Mimo upływu czasu , zasada powstawania witraży pozostaje niemalże taka sama-chociaż z użyciem innych materiałów .
W starożytności szkło tworzone było na wzór kamieni szlachetnych i często osiągało podobną cenę . W średniowieczu , szczególnie w gotyku nastąpił rozwój tej sztuki a witraże stały się popularne w budowlach sakralnych . By uzyskać kolory , mieszano masę szklaną z tlenkami różnych metali . Z początku tafle z których wycinano kawałki szkła były nierównej grubości ze względu na niedoskonałą metodę produkcji-wydmuchaną bańkę szkła , rozpłaszczano i docinano na wymiar . Wczesne tafle cechowały również niejednolite kolory i liczne smugi . Elementy nie były bogato zdobione , malowanie ograniczało się do dodania konturu i dodania półcieni w odcieniu szarości lub brązu . Szkiełka spajano za pomocą ołowiu ponieważ metal ten był miękki i łatwo dało się go formować .
W Polsce witraże pokazały się późno , bo dopiero XIV wieku . Centrum ich wyrobu stał się Toruń , który wówczas znajdował się w państwie krzyżackim . Wykonywane tam dzieła znane były ze względu na wysoki poziom artystyczny . Do dzisiaj zachowało się wiele wykonanych tam witraży . Poza Toruniem , ważnym centrum artystycznym był Krakówznajduje się tam najwięcej oryginalnych witraży : ponad sto okien wykonanych tą techniką w samym kościele Mariackim . Bardzo znane witraże tworzył również Stanisław Wyspiański . Do jego najważniejszych prac należy witraż “ Bóg Ojciec ” z 1904 roku , znajdujący się w kościele Franciszkanów w Krakowie .