Po katastrofie w czwartym reaktorze elektrowni jądrowej w Czarnobylu w 1986 roku , doszło do największego uwolnienia substancji radioaktywnych w historii , co miało poważne konsekwencje dla środowiska . Niemniej jednak , po upływie ponad trzech dekad , obszar Czarnobyla stał się jednym z najważniejszych rezerwatów przyrody w Europie . Teraz znajduje się tam różnorodna populacja zagrożonych gatunków , takich jak niedźwiedzie , wilki i rysie . Promieniowanie jonizujące może powodować uszkodzenia materiału genetycznego organizmów i prowadzić do niekorzystnych mutacji . Jednak jednym z fascynujących tematów badań w czarnobylskiej strefie jest próba zidentyfikowania gatunków , które przystosowały się do życia w tym niezwykłym środowisku . Podobnie jak w przypadku innych zanieczyszczeń , promieniowanie jonizujące może stanowić silny czynnik selekcyjny , faworyzujący organizmy posiadające mechanizmy zwiększające ich zdolności adaptacyjne w skażonym promieniotwórczym środowisku . Płazy , a konkretnie żaby , stały się przedmiotem zainteresowania naukowców w tym kontekście .
W 2016 roku , podczas badania wpływu tego ekstremalnego środowiska na tamtejszą faunę , dwóch hiszpańskich badaczy , Pablo Burraco i German Orizaola , dokonało dziwnego odkrycia . W strefie wykluczenia wokół elektrowni ich uwagę przykuła obecność czarnych żab . Nie żeby takie stworzenia były całkowicie obce badaczom . Żaba drzewna Hyla orientalis została rozpoznana bez większych problemów : jej nawoływania , które można usłyszeć z odległości wielu kilometrów , oraz jej życie spędzone na drzewach i w pobliżu wodopojów zostały dobrze udokumentowane już kilka lat wstecz . Co zdezorientowało badaczy był ich kolor jak mówi Burraco , doktor habilitowany w Stacji Biologicznej Donana w Sewilli "... Z wyjątkiem tego , że te konkretne były czarne ". To odkrycie zachęciło naukowców by wykorzystać tę nietypową sytuację na kontynuowanie badań w warunkach laboratoryjnych . W latach 2017-2019 przeprowadzili oni szczegółowe badania nad ubarwieniem rzekotek na różnych obszarach północnej Ukrainy . Miejsca te obejmowały zarówno obszary o różnych poziomach skażenia radioaktywnego w strefie Czarnobyla , jak i tereny poza nią , gdzie poziom promieniowania był minimalny i służyły jako grupa kontrolna .
W ciągu trzech lat badań , Orizaola i Burraco przeanalizowali kolor skóry ponad 200 samców rzekotek wschodnich . Oprócz ubarwienia , badacze zbadali także dawkę promieniowania i stres oksydacyjny , któremu były poddane .