związków. Jesse i Celine po krótkiej rozmowie w pociągu, postanawiają razem zwiedzić Wiedeń, mają na to jedną noc, a potem każdy rozejdzie się w swoją stronę. Obraz składa się z całonocnej podróży przez to piękne, europejskie miasto, reżyser pokazuje nam urokliwe uliczki, nocne restauracje i słynne wesołe miasteczko. Film jest zbudowany na podstawie rozmów, ich lekkość i natu-ralność zadziwia i zachwyca. Uczestnicząc w konwersacjach o tematach egzystencjalnych, poprzez normalne rozmowy o życiu, przeskakując na proste opowieści o rodzicach i związ-kach, mamy wrażenie, że aktorzy improwizują. Najważ-niejszy jest jednak fakt, że w pełni wierzymy w tą historię i nie patrzymy na nią z przy-mrużeniem oka. Nawet jeżeli unikasz w kinie romantycznych opowieści, ten film jest przy-kładem, dzięki któremu możesz zmienić zdanie.
Między słowami
Tokio jako symbol zarówno samotności i zagubienia, jak i wielu możliwości wybrania własnej drogi, wspaniale pa-suje do przewodniego tematu filmu. Młoda mężatka, próbu-jąca odnaleźć siebie oraz podstarzały aktor szukający szczęścia w nudnym życiu, spotykają się w hotelu. Znajdują wspólny język i w wol-nych chwilach razem zwiedzają miasto. Wraz z nimi możemy udać się, w nieznane zakątki tej metropolii i pozwolić sobie na różne refleksje na temat życia. Bill Murray i Scarlett Johansson jako główne filary, doskonale budują film. Wystarczą małe gesty, mimika czy zwykłe rozmowy, żebyśmy zrozumieli relację między ich bohaterami. Zimny klimat wielkiego miasta, w którym każdy wydaje się taki sam, jest świetnym tłem dla tej historii.