wać egzotyczne przyprawy . Wielki powrót korzennnych przysmaków dokonał się dzięki tradycji kultywowanej przez zakonników .
Wróćmy jednak do Torunia , gdzie pierniki pojawiły się wraz z napływem mieszkańców miast z terenów obecnych Niemiec . Miasto to leżało na szlaku handlowym przypraw a dzięki żyznym okolicom składników do wyrobu pierników nie brakowało . Receptur jednakże niezwykle zazdrośnie strzeżono i przekazywano je jedynie ustnie . Pierwszy spisany przepis pochodzi dopiero z 1725 roku . Występowały wtedy dwa rodzaje pierników - pulchne , przeznaczone do spożycia i figuralne , pełniące formę ozdób . Czasami nawet je malowano i pozłacano . Do dzisiaj zachowały się oryginalne formy piernikarskie - niezwykle filigranowe dzieła sztuki ręcznie rzeźbione w drewnie . Tworzone były przez samych piernikarzy lub przez snycerzy , czyli rzemieślników specjalizujących się w rzeźbieniu z drewna . Historia lubi jednak płatać figle i czasami formy nie zachowały się do dzisiaj - przetrwały jednak pierniki w nich wykonane . Do najstarszych zachowanych eksponatów tego typu należą pierniki przedstawiające polskich królów . Jak to możliwe , że ciastka były w stanie przetrwać sto lat ? Odpowiedź na to pytanie stanowią doskonałe właściwości konserwujące miodu i przypraw korzennych . Dzięki tym cechom pierniki można długo przechowywać .
W czasie wielu lat swojego istnienia pierniki pełniły wiele funkcji-od lekarstwa przez suchar wojskowy aż po walutę czy narzędzie dyplomatyczne . Jak na słodycz o tak długiej historii mają się całkiem nieźle .
Natalia Ślęczkowska