DÜNDEN BUGÜNLERE BENİM TIBBİYEM VE ÜNİVERSİTEM
7
Bazen Beyoğlu’nda İstiklâl Caddesi’ndeki “nostalji” ağırlıklı tramvayı izlerken, ellili ve altmışlı yıllar geliyor aklıma. Sinemadan çıkınca koşup atladığım Maçka-Beyazıt, Harbiye-Fatih veya
Taksim-Beyazıt tramvayları... Çok zaman arka sahanlıkta dikilip semt semt İstanbul’u izleyip, dinleyerek Vezneciler’deki yurda gidişim geliyor gözlerimin önüne... Güzel günlerdi... (Dipnot 5).
Geçen yılların birinde yapılan bir fotoğraf yarışmasında birinciliği, Beyoğlu’ndaki “Nostalji”
tramvayının karlı bir havada çekilmiş fotoğrafı kazandı. Bu sonuç ve yayınlanan nefis fotoğraf beni
çok etkilemişti. Yalnız olmadığımı düşündüm. Yani tramvaya olan ilgi ve sevgi konusunda...
Evet... Şimdi bu konulara bir nokta koyup, albümdeki önemli bir bölüme dönmek istiyorum.
Hocalarıma... Stajyerlik yılından bu yana elli yılı aşan bir zaman geçti. Fakülteye başlayış yılını düşünürseniz daha da fazla. Altmış yılı geçti. Bu kitapta, altı yıllık tıp eğitimim süresince zaman zaman
beraber olup kendilerinden çok şey öğrendiğim ve bu nedenle de çok şey borçlu olduğum hocalarımı hatırlayıp anmamın yanı sıra onları sizlere de tanıtmak \