5 Програмско менаџирање
лица. Со давање приоритет на локациите со најголем број на транс луѓе
им овозможува на помал број спроведувачки организации да го достигнат
најголемиот број на трансродни лица, со помалку трошок.
• Прва фаза: „Каде во земјата се наоѓаат значително голем број
трансродни лица?” Транс луѓето постојат низ целото население,
но можат да се собираат во одредени урбани локации за меѓусебна
поддршка, економски можности и безбедност. Информации може да се
добијат од локалните клучни информатори како што се транс-активисти,
организации од заедниците кои ги претставуваат транс луѓето и даватели
на услуги, на пр. NGO кои работат со нив. Во урбаните области,
интервјуата исто така може да бидат корисни со различни даватели
на услуги, вклучувајќи полициски, здравствени, социјални и образовни
провајдери. Треба многу да се внимава, овие вежби да не предизвикаат
негативни ефекти врз трансродните популации или поединци.
• Втора фаза „Колку трансродни лица ивеат во секој дел од општината/
областа, и каде?“ Еднаш кога ќе се знае географската област,
пофокусирано мерење на бројот на популацијата може да се спроведе,
како што се броењето преку PLACE (МЕСТО) методот (Приоритет за
локални контролни ефекти на СИДА – види секција 5.5) или проценка на
местото на учество, зависно од степенот на вклучување на трансродните
лица. Друг можен метод е земање примероци од страна на испитаници,
еден вид структурирана «снежна топка» која ги идентификува синџирите
на поединци преку лични контакти. Проценувањето на приближниот
број на транс луѓе во секоја област овозможува првичните интервенции
да бидат фокусирани на локациите со нивен најголем број.
Податоците за големината на населението често се добиваат тешко, бидејќи
многу луѓе во транзиција не се подготвени самите да се идентификуваат
како такви. Особено, оние кои се премногу млади за да бидат сексуално
активни или кои се од постара генерација, каде што транс-статусот не е
добро признаен, веројатно нема да бидат опфатени во анкетите.
Спроведувачките организации треба да ја мапираат заедницата за да
ги проценат ризичните однесувања, перцепциите за ризик и бариерите
за пристап; Да дефинираат прецизни локации за интервенции и услуги;
И ги утврдат потребите на програмскиот персонал. Нивото на ризик се
определува од фактори како што се бариерите за здравствената заштита;
Ангажирање во сексуална работа; Употреба на лекови; Ненадгледувана
употреба на хормони или филери на меки ткива; И возраст и агенција на
транс луѓе. За повеќе информации во врска со мапирањето, видете Поглавје
4, Секција 4.3.1.
203