Επιστημονικό Περιοδικό «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ έρευνα & εφαρμογές» Τόμος 1, Τεύχος 1, 2017 ISSN:
Σε αντιδιαστολή προς άλλα χρόνια νοσήματα, ο καρκίνος έχει , ως χρόνια νόσος,
κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: συμμετοχή πολλών εθελοντικών οργανώσεων
παροχής υποστήριξης, υπηρεσιών και πληροφοριών, ιατρική θεώρηση ως ενός
φάσματος νοσημάτων με κοινά χαρακτηριστικά σε κυτταρικό επίπεδο, περιπτώσεις
που μπορούν να θεραπευθούν, εμπλοκή πολλών ιατρικών ειδικοτήτων και
επαγγελματιών υγείας, το νόημα του καρκίνου για το ευρύ κοινό (καρκίνος=
θάνατος) και ο στιγματισμός που μπορεί να υφίστανται αυτοί οι ασθενείς (Tritter &
Calnan, 2002).
Αν προσπαθήσουμε να αντιπαραβάλουμε τον καρκίνο με παλαιότερες επιδημίες
ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία εμφανή αντίθεση: κατά κανόνα μιλούσαμε για οξέα
προβλήματα που έχρηζαν άμεσης διάγνωσης και αντιμετώπισης ενώ ακόμη και
στην περίπτωση παλαιών χρόνιων νοσημάτων, όπως η φυματίωση, τα μόνα κοινά
στοιχεία που βρίσκει κάποιος είναι ο στιγματισμός των πασχόντων και η
απομόνωσή τους από την κοινωνία.
Αντίθετα, σύγχρονα χρόνια νοσήματα μπορεί να χαρακτηρίζονται από στιγματισμό
και μερική κοινωνική απομόνωση των ασθενών (πχ., σχιζοφρένεια), αλλά σήμερα
έχουν αναπτυχθεί σημαντικά υποστηρικτικά δίκτυα κυρίως από εθελοντικές
οργανώσεις αλλά και κρατικές υπηρεσίες. Ίσως όμως ο καρκίνος να είναι η
μοναδική περίπτωση χρόνιας νόσου όπου ασθενείς μπορεί να θεραπευθούν (σε
αντιδιαστολή με χρόνια νοσήματα όπως ο διαβήτης, η υπέρταση, η στεφανιαία
νόσος που δεν μπορούν να «θεραπευθούν»).
1