Mucize Ruh 13. Sayı Turgut Uyar Edebiyat Kültür Sanat Dergisi 13. sayı | Page 51

nın girişi haricinde, duvarların önünde boylu boyunca uzanmış se-
dirler vardı. Yerler parça parça halılarla kaplıydı. Mustafa paltolarıyla
içeri girer girmez, oturan sessiz kalabalık şöyle bir doğruldu. Oğlunun
elini bırakmadı. Kimin elinde tespih, yanındakiyle fısıldıyor; kimileri
sadece karşıya bakıyordu. İçeride, kapının karşısındaki sedirdeki bir-
kaç kişilik boş yer haricinde, yirmi kişiden fazla insan vardı. Mustafa
çevresine bakındı bembeyaz sakalı, heybetli görünüşüyle amcası sağ
tarafta oturuyordu. Her iki yanında tanımadığı aynı yaşlardaki insan-
larla sessizlerdi.
Mustafa, başıyla selam verip hemen oraya yöneldi, eline sarıldı;
-Amca başınız sağ olsun. Sarıldılar.
-Berhudar ol evladım.
-Oğlum dedenin elini öp. Amca elini vermeyip, Kaan’ı alnından öptü.
-Maşallah koca adam olmuşsun.
-Amca kusurumuza bakma cenazeye yetişemedik.
-Geçin şöyle, deyip eliyle boş yeri işaret etti.
Mustafa paltosunun çıkarmadı, düğmelerini açtı. Kaan’ı yanına otur-
tup, beresini başından aldı.
-Oğlum önünü aç çıkınca üşürsün, bereni de cebine koy.
-Baba burası zaten soğukmuş.
-Şimdi ısınırsın.
Yerlerine yerleşir yerleşmez Kaan, salonun öbür ucundan gelen gür
bir sesle irkildi;
-Merhaba Mustafa,
Mustafa sağ elini göğsüne götürüp, merhaba, diye cevap verdi.
Ardından kimin gözüne baktıysa, aynı şekilde; Mustafa Bey, Mustafa
kardeş diyerek selamladılar. Üşenmeden herkese cevap verdi.
-Baba herkes seni tanıyor, elini niye öyle yapıyorsun?
-Oğlum sessiz olalım, cenaze evine geldik. Kalbimden selama karşılık
veriyorum işte... Adettir.
-Adet ne Baba?
O esnada Amca’nın hemen yanındakilerden biri;
-Merhumun ruhuna el- Fatiha, diye bağırdı.
-Oğlum eline benim gibi kaldır, akşamları ettiğini duayı içinden oku.
Herkes duasını edince, bir hareketlenme oldu, birkaç kişi aynı şekil-
de ellerini kalplerine bastırıp, amcaya dönerek;
-Baki Allah’tır, diyerek odadan çıktılar.
-Baba ne diyorlar?
50