Wszyscy jednocześnie słuchają krótkich świadectw. Pomiędzy nagraniami członkowie grupy wymieniają się opiniami i wrażeniami na temat tego, co właśnie usłyszeli. Każda mikrohistoria odnosi się do ważnego momentu na drodze od aresztowania do przybycia na miejsce zesłania.
Słuchawki są połączone zdalnie z komputerem, dzięki czemu cała grupa słucha tych samych materiałów jednocześnie, a uczestnicy nie mają możliwości ingerowania w ich trwanie. To bardzo immersyjne doświadczenie, a krótkie świadectwa trwające łącznie około piętnastu minut sprawiają, że uczniowie nie tracą zainteresowania. Zaletą słuchawek jest to, że tworzą o wiele bardziej kameralną atmosferę, niż głośniki ustawione w klasie. Uczniowie mają wrażenie, że mówca zwraca się bezpośrednio do nich, dzięki czemu nie mogą rozmawiać z kolegami, ponieważ każdy jest w swojej „przestrzeni”. Ostatni etap warsztatu ma na celu zwrócenie uwagi na podobieństwa pomiędzy usłyszanymi świadectwami a historiami dotyczącymi innych konfliktów. Tym razem uczestnicy czytają krótkie transkrypcje i porównują, co stało się z ofiarami tych wydarzeń.
Drugi warsztat skupia się na losie Żydów z Białegostoku. Muzeum znajduje się na terenie byłego getta. Również i w tym przypadku częścią warsztatu jest silent disco, ale multimedia stanowią jedynie ok. jednej trzeciej lub jednej piątej wszystkich ćwiczeń.
W celu zachowania różnorodności i interaktywności duży nacisk położony został na ćwiczenia analogowe. Edukatorzy Muzeum zauważyli, że dzięki uczestnictwu
w warsztatach uczniów zaczyna bardziej interesować życie ich rodziców i dziadków, co pomaga w budowaniu dialogu.