Będąc w posiadaniu tak dużego archiwum, fundacja zdecydowała się stworzyć platformę edukacyjną IWitness. Jest to platforma, na której edukatorzy mogą przeszukiwać bazę wybranych świadectw. Dostępne jest około 4000 świadectw sklasyfikowanych pod względem miejsc i języków. Edukatorzy mogą podejść do tematu bardzo globalnie albo bardzo lokalnie. Platforma zawiera uniwersalne lekcje, ale bardzo ważne jest, by zrozumieć aspekt geograficzny, kulturowy i językowy oraz kontekst. Kolejnym elementem projektu IWitness jest baza interaktywnych biografii „Dimensions in Testimony”. Stanowi ona zgoła odmienne podejście do udostępniania i korzystania ze świadectw. Około 2010 r., kiedy zdano sobie sprawę z tego, że coraz mniej osób ocalałych z Holokaustu może odwiedzać szkoły, by opowiadać swoje historie, fundacja zaczęła zastanawiać się nad nowymi rozwiązaniami technologicznymi, które pozwoliłyby uczniom na bezpośrednie zadawanie pytań ocalałym. Fundacja zaczęła pracę nad metodą przeprowadzania wywiadów
z ocalałymi, które następnie można przekształcić w projekcję holograficzną, co gwarantuje, że w centrum znajduje się aspekt interakcji pomiędzy uczniem a ocalałym. Sylwetka osoby ocalałej może być wyświetlana jako hologram, co sprawia wrażenie, że dana osoba stoi przed publicznością na scenie. Pytania można zadawać bezpośrednio hologramowi. Przykładowo, na potrzeby projektu przeprowadzono wywiad z Evą Kor, którego nagranie trwało ponad tydzień i składało się z ponad tysiąca pytań. Wadą tego rozwiązania jest to, że nie da się go zastosować w połączeniu z istniejącymi świadectwami oraz że wymaga konkretnego procesu technologicznego i metodologii przeprowadzania wywiadu. Na platformie IWitness dostępne jest obecnie wiele takich świadectw opatrzonych kontekstem w postaci dodatkowych informacji i zadań do wykonania. W ten sposób uczestnicy mogą zadawać pytania ocalałym i uzyskać naturalnie brzmiące odpowiedzi, zupełnie jakby rozmawiały z daną osobą. To rozwiązanie różni się od sztucznej inteligencji, ponieważ odpowiedź została uprzednio nagrana. Odpowiedzi udzielane są przez samych ocalałych. Instytucje mogą obawiać się, że technologia pozwoli na ingerencję w treść wypowiedzi oraz że narzędzie może rozpraszać uwagę uczniów, ale ostatnie dziewięć lat testów i obserwacji potwierdziło, że uczniowie zapamiętują treść, a nie technologię.
Karen Jungblut, zdjęcie: Biuro Prasowe