պես հայկական ունեցվածքի հաշվին էր : Այս առումով տեղին է հիշել թուրք պատմաբան Թաներ Աքչամի հետևյալ բնութագրումը . « Հանրապետական Թուրքիան 1915-ի վրա է հիմնված »: Ժամանակակից Թուրքիայի Հանրապետությունը նույնիսկ 100 տարի անց ժխտում է , որ կատարել է մարդկության ամենածանր հանցագործությունը ՝ Հայոց ցեղասպանությունը :
Վերջաբան
Ամփոփելով ՝ հարկավոր է փաստել . մեր ուսումնասիրությունը ցույց տվեց , որ կոտորելով , ունեզրկելով մի ողջ ժողովրդի , տիրելով դարերի տքնությամբ ու քրտինքով ստեղծած ունեցվածքին ՝ թուրքական իշխանությունները կարողացան լուծել պետությանը և թուրքերի ազգային անվտանգությանը սպառնացող բազմաթիվ հարցեր : Ունեզրկելով հայերին ՝ թուրքերը կարողացան լցնել պետական դատարկ գանձարանը , հոգալ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ընթացքում առաջացած պատերազմական մեծագումար ծախսերը , ինչպես նաև վճարել արտաքին պարտքի զգալի մասը , որը պատերազմի նախօրյակին կազմում էր 64 միլիոն ֆունտ սթեռլինգ : Նաև այս հարցերի լուծմանն էր միտված երիտթուրքական պարագլուխների կողմից ծրագրված հայասպանության քաղաքականությունը :
Քեմալական իշխանությունները շարունակեցին երիտթուրքական կառավարության կողմից ծրագրված և իրականացված հայաջինջ քաղաքականությունը . հայ ժողովրդին կոտորելով և ունեզրկելով ստեղծեցին մի երկիր , որը մեզ հայտնի է որպես ժամանակակից Թուրքիայի Հանրապետություն :
Թուրքիայի Հանրապետությունը իր գոյության ողջ ընթացքում ոչ միայն չճանաչեց իր նախնիների կողմից իրականացված Հայոց ցեղասպանությունը , այլև մինչ օրս չի խնայում ոչ մի միջոց Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման հարցը փակելու ուղղությամբ : Հայոց ցեղասպանության ճանաչման , քաղաքական և նյութական պատասխանատվության հարցը փորձել է փակել ոչ միայն Թուրքիան : Այս հարցի շուրջ գործնական քայլեր են ձեռնարկել և շարունակում են ձեռնարկել որոշ եվրոպական երկրներ ևս , որոնք մեղավոր են Հայոց ցեղասպանության թողտվության ( Անտանտի երկրներ ) և նույնիսկ մասնակցության ( Գերմանիա ) մեջ :
Ցեղասպանության ժամանակ հայերից կողոպտված հարստությունը , որը պահվում էր ֆինանսների նախարարությունում , բազմիցս
317