Deniliyor ki : “ Bir insan aşka girmişse , aşkı yaşıyorsa onun inanca ihtiyacı yoktur . Aşkı denemeye , aşka kendini bırakma cesareti göstermek yeterlidir . O zaman zihin değişir , bakışlar değişir , farklı bir alem görünür ve işte insan o zaman Kur ’ an ’ ın daha derin anlamlarına ulaşır , gelişir dönüşür .” Siz bu konuda ne dersiniz ?
Öncelikle bir insan aşka düşmüşse eğer artık o kişide kişilik kalmaz . Nerede sevgisini çoğlatıp aşka dönüştürdüyse orası artık o kişide varlığını gösterir .
“ Aşk , kimseye niyazı ve ihtiyacı olmayan Allah ’ nın vasıflarındandır . Ondan başkasına âşık olma , geçici bir hevestir .”
( Mesnevi , VI / 971 )
“ Aşk ıstırabına hiçbir yâr , hiçbir ortak yoktur . Âşığa âlemde bir tek mahrem bile bulunmaz . Âşıktan daha deli kimse yoktur . Akıl , onun sevdasına karşı kördür , sağırdır .”
( Mesnevi , VI / 1978 )
Misal olarak , Hazreti Muhammed Efendimize bakalım , ki zaten o bizim
115