դեմքեր
Երևանի պատմության թանգարան շր ջո ւմ էր մե նակ ՝ ա ռա նց ու ղեկ ցո ղի ՝ փո ղով լի ճա մպ րու կով, և չէր վա խենում, թե իր հետ ինչ-որ բան կպա տա հի ։ Մ Մու սի նյա նցն աշ խա տո ւմ էր օ րական 12-16 ժամ, նրան մտա հո գո ւմ է ին ինչ պես գոր ծա րա նի աշ խա տան քի արդյու նա վե տու թյու նը, այն պես էլ աշ խատող նե րի ա ռող ջու թյան ու կր թու թյան հար ցե րը ։ Նրա կա ռա վար ման տա րինե րին գոր ծա րա նո ւմ բաց վո ւմ է դե ղատո ւն, որ տեղ աշ խա տող դե ղա գո րծն իր գի տե լիք նե րով չի զի ջել շատ բժի շկ ների և ան հրա ժեշ տու թյան դեպ քո ւմ կարող էր օգ նու թյո ւն ցույց տա լ ։ Դե ղը աշխա տող նե րին տր վո ւմ էր ան վճար, տոնա կան օ րե րին բան վոր նե րին տր վո ւմ էր տա սը շիշ գի նի, իսկ ծա ռայող նե րին` ան կախ պաշ տո նից, կո նյակ, լիկյոր և ա ղան դե րային գի նի նե ր ։ Շո ւս տով նե րի ըն կե րու թյան հիմ նա դր ման 50-ա մյակի առ թիվ աշ խա տող նե րին նվի րո ւմ են ար ծա թե ժա մա ցույց նե ր ։ Մ. Մուսի ն յանցն ա նո ւն- ազ գա նու նով գի տեր ա մեն մի աշ խա տո ղի, նրա ըն տա նի քի ան դամ նե րին, գի տեր նրա նց կա րիքնե րը ։ Դա վկայո ւմ է նրա մա րդ կային ա ռա նձ նա հա տո ւկ ար ժա նիք նե րի մասի ն ։ Մ. Մու սի նյա նը նաև բազ մա կող մա նի զար գա ցած և հե տա քրք րու թյո ւն նե րի լայն շր ջա նակ ու նե ցող բա ցա ռիկ անձնա վո րու թյո ւն էր ։ Կար դո ւմ էր շատ, սի րո ւմ էր հա ճա խել թատ րոն, ե րա ժըշտու թյո ւն լսել, նվա գո ւմ էր դաշ նա մուր, թառ, ֆլեյ տա, ծա նոթ էր հայ կա կան խա զե րի ։ Սի րո ւմ էր դաշ տային ծա ղիկներ, հա ճախ տո ւն էր տա նո ւմ ծաղ կեփն ջե ր ։ Սի րո ւմ էր կեն դա նի ներ պա հե լ ։ Շատ լավ գի տեր Հայաս տա նի պատմու թյու նը, ե ղել էր Ա նի ո ւմ ։ Սի րո ւմ էր շր ջել Հայաս տա նի ան տառ նե րով, սարե րո վ ։ Սի րո ւմ էր շախ մատ խա ղալ, զբաղ վել լու սան կար չու թյա մբ ։ Ամ բո ղջ կյա նքն ապ րե լով ծով գի նու մե ջ ՝ նա չէր խմո ւմ ։ Ան գե րա զան ցե լի համ տե սող էր ։ Շատ հյու րա սեր էր, պատ րա ստ էր օգ նել մար դա նց ։ Անձ նա կան ցան կություն նե րի և հա ճույք նե րի մեջ սահմա նա փակ էր, զգաց մո ւն քային էր, բայց շատ զո ւսպ ։ Ցա վոք, Մ. Մու սի նյան ցի ա նու նը, նրա կյա նքն ու գոր ծու նե ու թյու նը, խո րհըրդային իշ խա նու թյան վա րած քա ղաքա կա նու թյան պատ ճա ռով, այն քան էլ հայտ նի չէ եր ևան ցի նե րին, չկա մի փո ղոց նրա ա նու նով կամ հու շա տախտակ, ո րը կհի շեց նի մեզ այդ մեծ մարդու, բա րե րա րի, քա ղա քա կան գո րծ չի և վաս տա կա շատ գի նե գոր ծի մա սի ն ։ Կար ծում ենք ՝ ժա մա նա կն է ուղ ղե լու այդ բա ցը ։
2( 22) 2013
40