"MENQ" (We) magazine. 22 | Page 10
պետականության վերականգնում
вڲêî²ÜÆ
²ÜβÊàôÂÚ²Ü
Ðèâ²ÎàôØÀ
նյութը` Համո Սուքիասյանի
Կոալիցիոն կառավարություն կազմելու նպատակով հրավիրված խորհրդակցության արձանագրությունը
2 (22) 2013
10
1917թ. հոկտեմբերյան հեղա
փոխության հետևանքով Ռուսաստա
նից անջատված Անդրկովկասի երեք
հիմնական ժողովուրդները՝ վրացի
ները, ադրբեջանցիները (կովկասյան
թաթարներ, թուրքեր) և հայերը տար
բեր կերպ էին պատկերացնում ինչպես
երկրամասի, այնպես էլ այստեղ բնակ
վող ժողովուրդների հետագա ճակա
տագիրը: Նրանց միջև միասնություն ու
փոխվստահություն չկար հատկապես
արտաքին կողմնորոշման, չլուծված
ներանդրկովկասյան
սահմանների,
չկարգավորված ազգամիջյան հարա
բերությունների, վիճել ի տնտեսական
հարցերի պատճառով:
Գոյություն ունեցող հակասու
թյունների պատճառով երկար չէր կա
րող պահպանվել Անդրկովկասի Դաշ
նային Դեմոկրատական Հանրապե
տության երևութական միասնությունը:
1918 թ. մայիսի 26-ին վրացի մենշևիկ
ների նախաձեռնությամբ լուծարվեց
Անդրկովկասի Սեյմը (խորհրդարա
նը): Նույն օրը վրացիները հայտարա
րեցին Վրացական Հանրապետության
անկախությունը, իսկ մայիսի 28-ին
ադրբեջանցիներին ներկայացնող Մու
սուլմանական ազգային խորհուրդը
հայտարարեց Ադրբեջանական Հան
րապետության անկախության մասին՝
յուրացնելով Պարսկաստանի հյուսի
սային նահանգ Ատրպատական-Ադըր
բեջանի պատմական անվանումը:
Վրաստանի և Ադրբեջանի
անկախացումից հետո Թիֆլ իսում տե
ղակայված Հայոց Ազգային խորհուրդը
/այն ստեղծվել էր 1917թ. սեպտեմբե
րի 29-ից հոկտեմբերի 13-ը՝ Թիֆլ ի
սում գումարված Հայոց Ազգային հա-
մախորհրդակցության (համագ ումար)
որոշմամբ/, որը տվյալ պահին հայու
թյան հավաքական կամքը ներկայաց
նող գլխավոր քաղաքական մարմինն
էր, այլընտրանք չուներ, քան Անդր
կովկասի հայկական գավառների քա
ղաքական ղեկավարությունն իր ձեռքը
վերցնելը: Այս խնդրում վճռական նշա
նակություն ունեցավ նաև թուրքերի՝