Pomimo znaczenia kina Holokaustu, ludobójstwo Sinti i Romów rzadko było przedmiotem zainteresowania znaczących filmów tego gatunku, takich jak seriale telewizyjne o Holocauście: The Story of the Family Weiss (USA, 1978), Lista Schindlera (USA, 1993) i Życie jest piękne (Włochy/Niemcy, 1997) lub dokument Claude'a Lanzmanna Shoah (Francja, 1985). Adaptacje Nadzy wśród wilków (RFN, 1960; NRD, 1963) upamiętniały uratowanie żydowskiego chłopca z obozu koncentracyjnego Buchenwald, podczas gdy tragiczna historia chłopca z Sinti, Willy'ego Bluma – umieszczonego na liście deportacyjnej, a później zamordowanego – została dopiero niedawno odkryta przez historyczkę Annette Leo (por. Leo 2018).
W latach 80. filmy takie jak When Unku Was Ede’s Friend (NRD, 1981) i Sidonie (Austria, 1990) ukazywały losy dwóch dziewcząt Sinti w okresie narodowego socjalizmu. I skrzypce przestały grać (Polska/Wielka Brytania, 1988) oferował rzadkie przedstawienie doświadczeń rodziny romskiej, podczas gdy nowsze filmy, w tym Django – A Life for Music (Niemcy/Francja, 2017) i Gibsy (Niemcy, 2011/2012), skupiały się na postaciach takich jak muzyk Django Reinhardt i bokser Johann Trollmann.
Dzieła takie jak Being a Gypsy (Szwecja, 1970), Injustice and Resistance - Romani Rose and the Civil Rights Movement (Niemcy, 2022) Petera Nestlera, ‘See you in heaven!’ Dzieci Sinti z St. Josefspflege (Niemcy, 2003), A People Uncounted Aarona Yegera (Kanada, 2011) i The Deathless Woman Roz Mortimer (Wielka Brytania, 2019) dają ocalałym z Holokaustu głos, poruszając kwestię trwałego dziedzictwa antycyganizmu po 1945 roku.
Reparation to Gypsies (Sinti) in Germany (Niemcy, 1987), nakręcony we współpracy z reżyserką Katrin Seybold, to kolejne znaczące dzieło. Ponadto niedawne filmy romskich filmowców, takie jak Korkoro (Wolność) Tony'ego Gatlifa (Francja, 2009) i How I Became a Partisan Very Lackovej (Słowacja/Czechy, 2021), eksplorują tematy oporu i traumy międzypokoleniowej. Wesley Swims Adriana Oesera (Niemcy, 2024) dalej rozwija perspektywy „trzeciego pokolenia”.
Dyscypliny akademickie, w tym filmoznawstwo, kulturoznawstwo i historia, od dawna debatują nad wyzwaniami związanymi z przedstawianiem tego, co nieprzedstawialne, i etycznymi zawiłościami kina Holokaustu (por. Correll 2006; Bannasch/Hammer 2004; Köppen/Scherpe 1997). Podczas gdy wiele napisano o filmach o Holokauście i ich wzajemnym oddziaływaniu z fotografią historyczną i tradycjami dokumentalnymi (por. Martinez 2004), ludobójstwo Sinti
i Romów pozostaje znacząco niedoreprezentowane (por. Tebbutt 2003; Loshitzky 2003). Naukowcy analizujący rzadkie wyjątki zauważyli, że postacie Sinti i Romów są często przedstawiane stereotypowo i za pomocą projekcji (por. również Mladenova 2021, 2022, 2024).
Konferencja ma na celu zbadanie, czy te obserwacje potwierdzają się w przypadku nowszych filmów. Zachęcamy do prezentacji, które, najlepiej poprzez analizę porównawczą, eksplorują techniki filmowe
i estetyczne stosowane w filmach
o Holokauście w celu przedstawienia ludobójstwa Sinti i Romów.
Wytyczne dotyczące zgłoszeń: Osoby zainteresowane przedstawieniem 20-minutowego referatu są proszone
o przesłanie streszczenia (do 500 słów)
i krótkiej biografii (do 150 słów) w języku angielskim lub niemieckim do 5 kwietnia 2025 r. na adres birgit.hofmann[at]zegk.uni-heidelberg.de
Kandydaci, którzy zostaną zaproszeni do współpracy, zostaną powiadomieni do
1 maja 2025 r.
Koszty podróży i zakwaterowania zostaną pokryte przez organizatorów, awybrane prace zostaną uwzględnione
w nadchodzącej antologii.
11