powszechną. Przykład Holokaustu unaocznia zmianę paradygmatu zachodzącą
w naukach humanistycznych. Miejsca pamięci i związane z nimi instytucje w obecnych czasach korzystają z zaawansowanych możliwości Internetu jako miejsca umożliwiającego prezentację swojej działalności oraz reprezentowanie innych oraz tworzą przestrzeń do dyskusji dla międzynarodowej, międzykulturowej
i interdyscyplinarnej grupy odbiorców.
Jednocześnie z zaawansowanych możliwości, jakie daje sieć, w pełni korzystają nie tylko instytucje o ugruntowanej pozycji. Kreatywne i czasem wzbudzające kontrowersje nowe sposoby opowiadania historii Holokaustu bądź formy upamiętnienia oparte
o rozwiązania cyfrowe tworzone są przez pojedyncze osoby prywatne bądź grupy osób niepowiązane z dużymi miejscami pamięci, muzeami czy archiwami.
Tego typu “prywatne” prezentacje zyskały szczególną popularność w związku z rozwojem tak zwanych mediów społecznościowych. Ich wykorzystanie pokazuje – także w kontekście Holokaustu – iż proces podejmowania decyzji w społeczeństwie wzbogacił się o nowe struktury wykraczające poza potencjał tradycyjnych mass mediów. Nowe powszechne narzędzia oraz przestrzenie wymiany poglądów działają na innych zasadach, w inny sposób rozpowszechniają treści, inaczej pobudzają ludzi do działania, tym samym stawiając nie tylko na bierny odbiór, lecz wręcz przeciwnie, bazując na powszechnym zaangażowaniu odbiorców.
W odniesieniu do przedstawionych powyżej aspektów, zaplanowana na maj międzynarodowa konferencja poświęcona będzie przestrzeni cyfrowej stanowiącej abstrakcyjne i nieograniczone archiwum umożliwiające propagowanie wiedzy na temat Holokaustu.
Szczegółowy program konferencji dostępny jest na stronie: https://www.uibk.ac.at/zeitgeschichte/connectedhistories2022/index.html.en