pozornie oczywiste, a więc na fakt, że doświadczenia historyczne kształtują określone procesy pamięciowe”. Historyczna wrażliwość na pluralizm przeszłości, z pewnością była fundamentalnym założeniem przygotowanej przez nas konferencji Holokaust: między perspektywą globalną
a lokalną.
To co również charakterystyczne i ważne dla cyklu wydarzeń Geneaologii Pamięci – i co szczególnie wyraźnie wybrzmiało
w tegorocznej odsłonie projektu – to demokratyczna policentryczność prezentowanych źródeł wiedzy i stosowanych praktyk. Pakier i Wawrzyniak od lat zwracają uwagę na konieczność określenia specyfiki problemu historii i pamięci Europy Środkowo-
-Wschodniej w ujęciu „oddolnym / regionalnym”, ale w sposób taki, by obserwacje, refleksje i wnioski nie pozostawały w izolacji / kontrze wobec tego, co tworzone
w szerszym „globalnym”, „międzynarodowym”, czy jak sugeruje prof. Daniel Levy (jeden z keynote tegorocznej edycji) „kosmopolitycznym” wymiarze. Dostrzegając znaczenie optyki komplementarnej
i egalitarnej dla krytycznej, ale i twórczej dyskusji wokół problematyki pamięci społecznej i kulturowej dojmujących wydarzeń historycznych XX wieku, jako partnerów organizacyjnych i partnerów do akademickiej debaty zaprosiliśmy w tym roku uniwersytety, instytucje badawcze, a przede wszystkim – instytucje pamięci żydowskiej, reprezentujące różne przestrzenie geograficzne, polityczne
i kulturowe (w tym: Fundacja na rzecz Pomnika Pomordowanych Żydów Europy, Berlin; Mémorial de la Shoah, Paryż; Instytut Wiesenthala Badań nad Holokaustem, Wiedeń; Muzeum Bojowników Getta, Izrael; Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela, Warszawa; Muzeum Getta Warszawskiego).
Genealogie Pamięci 2020. Konteksty
Zasadniczym celem tegorocznej konferencji Holokaust: między perspektywą lokalną i globalną była ocena aktualnego stanu badań w zakresie pamięci nad Zagładą Żydów. Ostatnie dziesięciolecia zaowocowały zdecydowanym poszerzeniem zakresu badań w dziedzinie studiów nad Holokaustem (ang. Holocaust Studies). Wyznaczano w nich zupełnie nowe