usankcjonowany rozporządzeniem Richarda Glücksa z 1 czerwca 1940 roku. Jako punkt odniesienia może posłużyć to, iż w momencie wybuchu wojny we wrześniu 1939 roku we wszystkich obozach koncentracyjnych w Niemczech przebywało łącznie około 20 000 więźniów.
Spore trudności organizacyjne oraz braki materiałowe sprawiły, że w lecie 1940 roku dokonano korekty pierwotnych planów pochodzących z kwietnia tegoż roku. Ostatecznie ogrodzenie obozowe (zaplanowane jako tymczasowe) zostało zbudowane wokół 20 murowanych budynków pokoszarowych, ponadto w przypadku 14 parterowych rozpoczęto nadbudowę pięter. Zgodnie z założeniem ta ograniczona strefa miała pomieścić 10 000 więźniów, w praktyce było ich jednak stłoczonych przeważnie prawie dwukrotnie więcej. Z docelowej pojemności 30 tyś więźniów, nigdy jednak nie zrezygnowano.
Wszelkie działania prowadzone w oparciu nowelizowane plany zawsze opierały się na pierwotnie oszacowanej wielkości obozu ewentualnie była ona nawet zwiększana (na przykład plan z wiosny 1942 roku zakładał , iż można by w nim osadzić co najmniej 50 tys. więźniów)
6) Auschwitz był na początku typowym obozem koncentracyjnym.
Tak, jednak od początku był obozem, w którym zakładano wysoką śmiertelność wśród więźniów. Jego powstanie zbiega się z prowadzeniem przez niemieckie siły policyjne akcji A-B przewidującej dalszą eksterminację m.in. polskich warstw inteligenckich, a także członków rodzących się organizacji podziemnych. KL Auschwitz miał ku temu wyznaczoną rolę. Był pierwszym obozem koncentracyjnym, w którym od początku zaplanowano i przystąpiono do realizacji budowy na jego obszarze stacjonarnego krematorium obozowego. Decyzja w tej sprawie zapadła jeszcze w kwietniu 1940 roku, zaś montaż pierwszego pieca rozpoczęto w dwa tygodnie po przybyciu pierwszego transportu polskich więźniów politycznych z Tarnowa. Uruchomiony został w on połowie sierpnia i posiadał dobową wydajność kremacji na poziomie około 100 zwłok. Bardzo szybko okazał się on niewystarczający i już jesienią zadecydowano o rozbudowie instalacji krematoryjnej o kolejny, identyczny piec wyprodukowany przez niemiecką firmę Topf und Soehne z Erfurtu. Można zatem przyjąć, że biorąc pod uwagę ówczesną wielkość obozu, SS byłaby w stanie w ciągu najdalej 3-4 tygodni zamordować i spopielić ciała wszystkich więźniów KL Auschwitz.
Oficjalny rozkaz rozbudowy KL Auschwitz do pojemności 30 tysięcy więźniów