Nauczanie o Holokauście ważne dla Nowej Zelandii
Spotykamy się z opiniami, że Holokaust to była jedynie śmierć, morderstwo, ludobójstwo, a brakuje świadomości ruchu oporu, działalności sprawiedliwych, chęci życia w jak najnormalniejszy sposób. Nie ma wymogu zawierania zagadnienia Holokaustu w nowozelandzkich programach nauczania. Przez swoją działalność oraz program, w który zaangażowaliśmy się wspólnie z Yad Vashem staramy się wspierać nauczycieli w dostrzeganiu istotności oraz sposobów, jak uczyć o tym temacie.
Chcemy, by zamiast mówić o traumie, skupili się na indywidualnych historiach, by dostrzegali ludzką siłę w obliczu śmierci i destrukcji oraz by zrozumieli, że skuteczne nauczanie jest kluczową kwestią, a zdjęcia stosów ludzkich zwłok oraz suche statystyki nie przynoszą większych rezultatów, a mogą jednie skutkować przeżywaniem przez uczniów traumy. Z kolei pełne nadziei indywidualne historie (nie zawsze ze szczęśliwym zakończeniem) pozwolą uczniom spojrzeć na ofiary oraz na ocalonych jak na prawdziwych ludzi, a nie kolejne liczby w zestawieniu statystycznym.
Antysemityzm i zaprzeczanie Holokaustu stają się z dnia na dzień coraz bardziej widoczne. Ludzie czują, że mają prawo kwestionować fakty, że mogą przyglądać się faktom historycznym i nadawać im etykietę „fałszywych informacji”, które tak naprawdę nie miały miejsca.
Holokaust był największym ludobójstwem w historii ludzkości i nie może zostać zapomniany. Należy udostępniać informacje o tym wydarzeniu oraz lekcje, jakie można z niego wyciągnąć po to, by uświadamiać społeczeństwo, że takie z pozoru błahe zachowanie jak przezywanie innych bądź umożliwianie, by inni kierowali do kogoś obraźliwe słowa, może przynieść bardzo niebezpieczne skutki, od dyskryminacji i uprzedzeń po izolację i śmierć. Wszyscy mamy obowiązek sprzeciwiać się złu w ramach naszej społeczności. Nie wolno pozostawać biernym obserwatorem i pozwalać złu rozkwitać.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX