lewicowców po konserwatystów, od bardzo zamożnych po skrajnie biednych. 28 października 1940 r. w Niemczech wszedł w życie dekret nakazujący wszystkim Żydom powyżej 15 roku życia zarejestrowanie się w gminie. Niezamierzonym skutkiem tej rejestracji było powstanie dotąd nieistniejącego spisu społeczności żydowskiej przedstawiającego jej strukturę, w pełnym rozkwicie w Antwerpii i Brukseli oraz na mniejszą skalę w Liège i Charleroi. Otrzymane dane wskazywały znaczącą obecność Polaków oraz wielu Niemców, podczas gdy Belgowie stanowili co najwyżej 10% całej populacji – 55.000 do 60.000 osób (Sicherheitspolizei-Sicherheitsdienst zarejestrowała w roku 1941 56 tysięcy osób).
Okoliczności migracji większości Żydów w Belgii stały się inspiracją dla kluczowego projektu zainicjowanego przez Żydowskie Muzeum Deportacji i Oporu (JDMR), poprzednika Kazerne Dossin.
Rejestracja żydowskich kobiet i mężczyzn po otrzymaniu nakazu pracy przymusowej, lipiec 1942.