Give Them a Face
– Upamiętnienie Belgii
jako kraju
tranzytowego
Dorien Styven
2014. Medycy i klerycy w Domu Konferencji Wannsee - Fot. FASPE
Dorien Styven, Kazerne Dossin
25274 Żydów oraz 354 Romów i Sinti zostało deportowanych z koszar Dossin do Auschwitz-Birkenau. Kolejnych 218 Żydów deportowano do Bergen-Belsen, Buchenwaldu, Ravensbrück i Vittel. Deportację przeżyło mniej niż 5% z nich.
Pod koniec XIX wieku Belgia stała się krajem tranzytowym dla przybyszów z całej Europy zmierzających za Ocean, by tam zacząć życie od nowa. Jednak tysiące migrantów i uchodźców pozostało w Belgii z wielu powodów, m.in. w związku z problemami zdrowotnymi, trudnościami w uzyskaniu wizy, zawieraniem małżeństw, rodzeniem dzieci itp. Przed 10 maja 1940 r. – dniem, w którym nazistowskie Niemcy najechały na Belgię, populacja żydowska cechowała się dużym zróżnicowaniem, od Żydów ultra ortodoksyjnych po ateistów, od skrajnych lewicowców po konserwatystów, od bardzo zamożnych po skrajnie biednych. 28 października 1940 w Niemczech wszedł w życie dekret nakazujący wszystkim Żydom powyżej 15 roku życia zarejestrowanie się w gminie. Niezamierzonym skutkiem tej rejestracji było powstanie dotąd nieistniejącego spisu społeczności żydowskiej przedstawiającego jej strukturę, w pełnym rozkwicie w Antwerpii i Brukseli oraz na mniejszą skalę w Liège i Charleroi. Otrzymane dane wskazywały znaczącą obecność Polaków oraz wielu Niemców, podczas gdy Belgowie stanowili co najwyżej 10% całej populacji – 55.000 do 60.000 osób (Sicherheitspolizei-Sicherheitsdienst zarejestrowała w roku 1941 56.000 osób).
Kazerne Dossin – Miejsce Pamięci, Muzeum i Centrum Dokumentacji dot. Holokaustu i Praw Człowieka znajduje się w Mechelen w Belgii w dawnych koszarach Dossin, które służyły za SS-Sammellager dla Żydów, Romów i Sinti od 27 lipca 1942 aż do wyzwolenia 4 września 1944.
Joe Loewenstein umieszcza zdjęcie swojej krewnej Esther Rozenzweig na Ścianie Pamięci podczas ceremonii w 2013 roku. Wszystkie zdjęcia © Kazerne Dossin (jeśli nie zaznaczono inaczej).