Memoria [EN] Nr 44 (05/2021) | Page 17

.For our storytelling we used Pageflow – an open-source software and publishing platform for multimedia storytelling developed for digital journalism. The tool enables the creation of web reports that receive interactive elements in text, image, video and audio. This so called “scrollytelling" is an online storytelling characterised by audio, video and animation effects triggered by simply scrolling the page. With the help of an agency, we created a visual virtual storytelling in three languages (German, English andFrench). We believe that the merging of various multimedia elements in an easily accessible way, combined with interactive elements, gives virtual visitors an immersive experience and helps to rise interest for stories of survivors and their family members.

Memories are connected to people or places, events or personal encounters and often to objects – for example, an old suitcase. In the beginning of our storytelling “Objects Carry Memories”, Martine Letterie explains in a short video, what the suitcase in her father´s studio is all about. Martine Letterie is the President of the Amicale Internationale KZ Neuengamme and granddaughter of Martinus Letterie, who died in Neuengamme. We learn that Martinus took the suitcase with him when he was deported.

In the course of our digital narrative, we sorted the objects sent to us into five chapters: Imprisonment and Liberation, Stories Passed down through Generations, Encounters with the Past, Remembering Together and Hopes for the Future.

Przeszłością, Wspólna Pamięć oraz Nadzieja na Przyszłość.

Każdy przedmiot jest wyjątkowy i symbolizuje osobistą historię. Ocaleni z obozów koncentracyjnych często traktują przedmioty, listy i zdjęcia jako symbole historii swojego prześladowania. Często jednak ukazują one również beztroskie życie sprzed deportacji oraz życie po wyzwoleniu. Stare fotografie członków rodziny, którzy zostali zamordowani po przyjeździe do Auschwitz sprawiają, że wspomnienia odżywają i dlatego są dla Ocalony tak cenne. Zaledwie kilku Ocalonych nadal posiada przedmioty z czasów uwięzienia w obozie. Z tego powodu mają w ich odczuciu wyjątkową wartość. Dita Kraus, Ocalona z obozów Auschwitz, Neuengamme i Bergen-Belsen, napisała: „Zawsze chętnie uczestniczę w obchodach. Wciąż posiadam metalową tabliczkę z numerem, którą dano mi w Hamburgu. Nosiłam ją na szyi, wszyscy musieliśmy. Mam też kawałek nitki, na którym była zawieszona”.

„Chcę pokazywać ten przedmiot, aby publicznie motywować ludzi do poszukiwania informacji na temat krewnych, którzy zmarli bądź zaginęli podczas drugiej wojny światowej”. (Jesus Mari Txurruka, brat jednego z jego rodziców zmarł jako więzień obozu koncentracyjnego Neuengamme)

Przedmioty wybierane przez członków rodzin pomagają im łączyć się z przeszłością. Przekazywane kolejnym pokoleniom, niosą ze sobą także historie, jakie opowiadają. W ten sposób dba się o pamięć o nich. Na przykład Barbara Piotrowska, deportowana wraz z rodzicami po powstaniu warszawskim w 1944 roku, przekazała kolejnym pokoleniom przedmioty bardzo bliskie swemu sercu: obrączkę swojego ojca, jego zegarek kieszonkowy oraz rodzinny sygnet. Przedmioty osobiste dają także możliwość spotkania z osobami, których nigdy nie spotkaliśmy osobiście, na przykład z dziadkiem, który po deportacji nigdy nie wrócił do domu. Ludzie często dowiadują się o losach swoich prześladowanych krewnych dopiero dużo później, przeszukując archiwa bądź gdy po wielu latach odzyskują dostęp do pozostawionego przez nich spadku.

„Opowiadając o ludzkich losach i dzieląc się nimi z szeroką publicznością sprawiamy, że historia nie umiera”. (Greetje van den Driessche, wnuczka Urbaina Van den Driessche, który zmarł jako więzień obozu koncentracyjnego Neuengamme)

Za pośrednictwem naszych historii chcemy sprawić, by losy konkretnych rodzin, których członkowie doświadczyli uwięzienia w obozach koncentracyjnych stały się widzialne. Chcemy pokazać wagę doświadczeń historycznych oraz ich wpływ po dziś dzień. Chcemy też zaciekawić czytelników: Jakie historie kryją się za fotografią z gazety, chusteczką w paski, nazwiskiem na wizytówce, dziecięcia sukienką albo flagą? Wiele krótkich indywidualnych historii tworzy obraz tego, jak ważna jest pamięć. Mamy nadzieję, że ludzie chętnie obejrzą naszą stronę i zapoznają się z historiami, jakie niosą ze sobą te na pierwszy rzut oka niepozorne przedmioty.

„Pytacie mnie, dlaczego chciałabym pokazać te zdjęcia i podzielić się z innymi moimi wspomnieniami. Mam nadzieję, że będziemy w stanie przekonać nasze dzieci i wnuki, że w naszym świecie nie ma miejsca na uprzedzenia! Nie prowadzą one do niczego dobrego, czynią jedynie zło”. (Helga Melmed, Ocalona z obozów koncentracyjnych Auschwitz i Neuengamme)

Objects Carry Memories (wersja w języku angielskim): https://www.kz-gedenkstaette-neuengamme.de/en/memories/pageflow/

Gegenstände tragen Erinnerungen (wersja w języku niemieckim): https://www.kz-gedenkstaette-neuengamme.de/erinnerungen/pageflow/

Des objets portent des souvenirs (wersja w języku francuskim): https://www.kz-gedenkstaette-neuengamme.de/fr/souvenirs/pageflow/

All of these objects are of immeasurable value. A tiny window into my father’s life before the war.

Ewa Żelechowska-Stolzman, daughter of Andrzej Żelechowski, who died as a prisoner of the Neuengamme concentration camp